Soms kom je mensen tegen in je jeugd die je nooit vergeet. We groeiden samen op. We werden samen groot. We waren zo vertrouwd met elkaar. En toch… gingen we elk onze eigen weg. We leefden ons leven en dachten misschien zelfs niet meer aan elkaar. En toen was er Facebook. En wat men er ook van zegt… ik vond jullie een stukje terug : Karin, Marleen, en Lutje…

Het was van in het begin duidelijk dat vooral Lutje haar eigen weg wou volgen en dat deed ze ook met klasse. Ze koos niet altijd de gemakkelijkste weg, maar het was haar weg… en ik keek naar haar op. Ze zong met passie net zoals ze nu – recent – het schilderen ontdekt heeft en dat met evenveel passie doet.

Onlangs plaatste ze een artikel op facebook over de laatste heks die verbrand werd in Lier en de heksensteen. Schaamrood steeg naar mijn wangen en het duurde een tijdje voor ik wou bekennen dat ik nog nooit van die heksensteen gehoord had. Laat staan dat ik die ooit gezien heb. En ik ben al ontelbare keren in Lier geweest.

De heksensteen ligt op de plaats waar de laatste heksenverbranding plaats vond. In 1590 werd Cathelyne van Den Bulcke hier terechtgesteld. Hoe gruwelijk is dit ? Ze werd verbrand omdat ze haar ‘christelijke’ gebeden niet kende, een paard ziek maakte en een huis liet afbranden. En ze bekende dat allemaal in de martelkamer… En hoe moedig was ze toch. Ondanks folteringen weigerde ze namen te noemen van andere ‘heksen’ en dank zij haar stopte de heksenverbrandingen in Lier hierdoor.

In 2021 was er eerherstel voor Cathelyne . De stad Lier benoemt de vervolging en de veroordeling van Cathelyne onterecht en fout.

Dus als je ooit nog eens in Lier bent ga dan zeker op zoek naar de heksensteen en denk aan al die vrouwen die veroordeeld ,gemarteld en verbrand zijn …. omdat ze anders waren ? omdat ze iets van kruiden kenden ? omdat ze zich niet plooiden en niet deden wat van hun verwacht werd ? of was het misschien gewoon maar omdat ze vrouwen waren die een bedreiging vormden voor het mannelijke ego ? Als ik hier over nadenk dan begrijp ik ook waarom Lutje zich met haar verbonden voelt en dat heeft niet alleen met een naam te maken.

It was not witches who burned it was women

Fia Forsstrom

lees zeker de ontroerende tekst onderaan deze blogpost