Even behoefte om de pauze knop in te drukken en te relaxen. En waar kan dat beter dan in een lokale sauna.
Via de site Last Minute Sauna kan je zien wat er nog vrij is en een sauna boeken met korting. Een privé sauna boeken is toch vrij duur dus die korting is meegenomen.
Ik kon een last minute sauna boeken bij l’eau Christal in Schilde. De unit Sphinx was nog vrij voor ons.
Deze unit bevat 4 sauna’s : een hamman, een Finse sauna een infraroodcabine en een Iglu sauna. Daarnaast kan je nog gebruik maken van een jacuzzi, regendouches een afkoelemmer, een zwembad en een zonneterras.
Er is een mini-bar voorzien met drank. Je kan allerlei lekkers bestellen.
Het zonneterras en de Iglu sauna zijn op het dakterras te bereiken met een steile draaitrap. Niet voor mensen die minder mobiel zijn en dat is natuurlijk wel een beetje spijtig. Want iedereen zou er moeten kunnen van genieten.
De 2 uren die we geboekt hadden waren zo voorbij.
Helemaal relaxed en super zalig voor stramme spiertjes.
Iets leuker dan een onverwacht reisje ? Iets leuker dan uitgenodigd te worden door familie om te relaxen in Spanje ? Dacht het niet . Dus gretig gingen we op deze uitnodiging in.
Het was jaren geleden dat ik nog in Spanje was geweest. Vol verwachting vertrokken we richting Malaga.
Daar aangekomen werden we opgewacht en vanaf dan moesten we gewoon maar ontspannen.
Het appartement waar we verbleven was prachtig gelegen op een helling in Benhavis. Uitzicht op de kust en de bergen. Zo rustig gelegen. s’ Morgens ontbijten op het terras en daarna de omgeving verkennen. Ik kon het daar wel gewoon worden.
Al gauw begonnen we te dromen van een eigen appartementje daar.
Wegens werken op de luchthaven van Antwerpen zijn we vertrokken vanuit Zaventem. Maar naar de toekomst is Malaga perfect bereikbaar vanuit Deurne. Hoe zalig is dat ?
Hier alvast enkele highlights uit deze mini vakantie.
Klik zeker op de foto’s om ze te vergroten.
Ronda : de Spaanse stad met een betoverende kloof.
Gewoon kuieren door Ronda en genieten van de prachtige omgeving en de leuke winkeltjes en restaurantjes.
De kloof wordt TAJO DE RONDA genoemd en verdeeld de stad in 2 delen: het oude deel en het nieuwe deel. Deze kloof is ongeveer 100 tot 120 meter diep en biedt een uniek uitzicht vanuit meerdere plaatsen in de stad.
Bij een leuke uitstap hoort een etentje. We hadden ons vlot aangepast aan de Spaanse tijdstippen. Het begrip ‘eten op tijd en stond’ kreeg hier een andere dimensie.
We lieten ons leiden en lieten ons meenemen naar het restaurant van Hotel Montelirio. We kozen voor verschillende tapa’s om te sharen en dat zette meteen ook de trend voor de volgende maaltijden. Veel leuker om kleine hapjes te proeven en te genieten van allerlei lekkere smaken dan van 1 hoofdgerecht. De kleine hapjes waren echte smaak bommetjes. Vooral de scampi pili pili genoten mijn voorkeur
Mondain wezen in Marbella
Alhoewel Marbella vooral bekend staat om het ‘mondaine’ karakter was het toch vooral het charmante dat ik zag. Het zal waarschijnlijk wel te maken hebben met het tijdstip dat je Marbella bezoekt. Maar als je in de namiddag gaat zie je vooral het pittoreske en het kleurrijke Marbella.
Voor mij was het zeker genieten om hier rond te kuieren.
Puerto Banus : de meest moderne jachthaven van Spanje
Puerto Banus ligt zo een 7 kilometer van de oude stad Marbella. De internationale jetset meert hier aan met de meest luxueze jachten. Exclusieve winkels, mooie bars en chique restaurants wisselen elkaar af. Maar de eye-catchers blijven voor mij de aangemeerde jachten. Indrukwekkend.
Grappig detail : hier vind je geen wegwijzers naar de straten of wijken maar wel naar de winkels
Wandelen langs de kust.
Een leuke wandeling om te doen is de wandeling langs de kust beginnende in San Pedro tot aan Puerto Banus en dan verder naar Marbella. Ondertussen genietend van het mooie uitzicht, het prachtige weer, beach bars.
Aangekomen in Marbella konden we niet weerstaan aan de lokale lekkernij Churros. Na ongeveer 12 kilometer stappen, die we ook nog eens terug moesten vonden we dat we dat verdiend hadden.
Restaurant Casa Fernando
Onze laatste avond gingen we uit eten in het restaurant Casa Fernando. En of het lekker was… alles kraakvers. Ik koos voor gegrilde inktvis… overheerlijk.
De obers hadden hulp van een leuk robotje dat kwam aanrollen met de borden en ondertussen met zijn oogjes knipperde. Ik geef toe dat ik hem soms wat lawaaierig vond.
Een geslaagde avond van een geslaagde vakantie.
met dank aan mijn nichtje Christel en haar vriend Erik voor de leuke vakantie
Het is al weer een tijdje geleden. En nu de herfst in het land is en de dagen korter en donkerder worden besef ik maar pas wat een leuke zomer ik gehad heb en hoe ik dit met veel moeite loslaat.
Meestal hou ik ook wel van de herfst.. knus in de zetel met een dekentje en de gashaard die gezelligheid brengt. Een paar kaarsjes aan, een gezellige TV-avond, een herfstwandeling … maar toch. De herfst is nog maar pas begonnen en ik kan nu al zeggen : IK MIS DE ZOMER.
Een van de laatste prachtige zomerweekends treinden we richting Blankenberge.
Het was jaren geleden dat ik nog een vakantie had doorgebracht aan de Belgische kust. We kwamen terecht in een gezellige levendige badstad. Het goede weer, de zee, de vele beach bars .. we waanden ons meteen in het buitenland.
Via booking.com boekten we logies voor 2 personen. We kozen voor Serena Waterbed seaview. Ideaal voor 2 personen. Gelegen op de dijk van Blankenberge. Hoe gemakkelijk is dat ? even de straat over en je staat op het strand. Het appartement was licht en ruim en voldeed zeker om hier een leuk weekend door te brengen. Het slapen in een waterbed was voor ons beide de eerste keer. Ik kan niet zeggen dat ik er superhard fan van ben. Laat me zeggen dat het een ‘ervaring’ was.
Of we veel gedaan hebben dat weekend ? Nee dus, maar we hebben ons zo geamuseerd. De zee was lekker warm en de golven uitdagend. In de zee – opdrogen op het strand – uitrusten (van wat ???) in een beach bar.
De zoete kustklassieker – Berlijner Bol – lieten we aan ons voorbij gaan. Vroeger werd deze lekkernij verkocht op bijna alle stranden. Nu houdt vooral Blankenberge deze traditie in ere. Berlijnse bollen waren een goedkope lekkernij voor de vele toeristen. Een van de hoofdingrediënten is boter en dat was hier ruim aanwezig dankzij de poldersweilanden en het vee dat daar op graasde.
’s Avonds gingen we eten in het restaurant La Cuisine. We hadden niet op voorhand gererveerd. Wat je dus beter wel doet. We moesten wachten tot er een tafeltje vrij kwam. Het was de moeite waard geweest om te wachten. De bediening was vriendelijk, het interieur gezellig en het eten lekker.
Het was een weekend waarop we alles deden wat toeristen meestal doen : ijsjes eten, zwemmen in de zee, uit eten gaan, beach bars bezoeken, flaneren, koffietjes drinken.
De volgende dag was het weer nog even schitterend maar we moesten om 11 u het appartement verlaten. In het station kon je kluisjes huren om je koffers achter te laten en zo maakten we er toch nog een leuke stranddag van.
Met 5 trokken we voor een glamping weekend naar de Ark Van Noë. Voor sommigen onder hen was het de eerste kampeerervaring. Dus het moest goed zijn. En of het goed was.
De glampingtent viel reuze mee. 5 heerlijke bedden stonden uitnodigend op ons te wachten. Er was een snelkoker voorzien, thee en koffie, een kan met water, elektriciteit en voldoende dekens om ons ’s nachts warm te houden. Alle tenten hebben een dierennaam. Die van ons noemde koala. De tent was beveiligd met een sleutel dus we konden met een gerust gevoel onze spullen daar achter laten.
Het beetje ontgoocheling dat we voelden omdat de tent niet aan het water lag ebde snel weg door de gezelligheid van de bende en de privacy die we hadden als we op het terras zaten. Het sanitair was niet ver lopen en er bleek ook een gemeenschappelijke ijskast te zijn die je kon gebruiken.
De brasserie leek heel uitnodigend en het idee om gewoon voetjes onder de tafel te schuiven sprak iedereen aan. Maar het gezond verstand won van ons gevoel. Ieder van ons had een picknick voorbereid en met het warme weer was het hoogstwaarschijnlijk dat die de volgende dag niet meer goed zou zijn.
De fles werd ontkurkt en in leuke glazen geserveerd. De hapjes kwamen op tafel als apéro. En toen kon ik maar 1 ding denken. Het is leuk om zulke fijne vrienden te hebben. We bleven tateren tot we besloten een wandeling op het domein te maken. We zagen kleine konijntjes, geitjes, pauwen en alpaca’s. En alhoewel je dit niet echt exotisch kon noemen vonden we het allemaal even geweldig. Misschien zat de drank daar voor iets tussen?
Terug aan de tent was het tijd voor onze picknick en gezelschapsspelletjes. We gingen er helemaal op in en vergaten de tijd. Gewoon even alles loslaten en leven in het HIER en NU.
Toen ik ’s avonds naar het sanitair ging zag ik pas hoe mooi het was. Alles was feeëriek verlicht. Een sprookje.
Met 5-en onder 1 zeil.. het is een belevenis. Er wordt geslapen, gedraaid in het bed, zachtjes gesnurkt en harder gesnurkt, opgestaan om te gaan plassen, met de pillamp geschenen, de rits van de tent open en dicht gedaan… Gelukkig had niemand de volgende ochtend last van een ochtendhumeur.
’s Morgens waren de verwachtingen hoog gespannen voor de ontbijtmand die gebracht werd. Hoe leuk was dat: allemaal lokale Kempische producten en zo lekker en zo veel.. Ruim genoeg.
Na dit heerlijk ontbijt splitsen we ons in 2 groepen. 4 van ons gingen kano varen en de meest creatieve onder ons ging schilderen. Schilderspullen en schildersezel waren mee op weekend gegaan. Voor wie geïnteresseerd is in het werk van Lea bezoek dan zeker haar website: moving colors and lines.
De kanotocht was hilarisch. Gewoon het in en uitstappen was al de moeite. Ik heb gelachen en gegierd en het duurde even voordat we het ‘samen peddelen in 1 richting’ onder de knie hadden. Er waren momenten dat de oever gevaarlijk dichter bij kwam.
We peddelden het traject ‘Ark van Noë – watermolen van Kasterlee’. Meteen ook het enige traject dat je zowel heen als weer kan peddelen omdat de stroming daar goed zit. We meerden aan op een strandje vlak bij taverne ‘Netherust‘. Hoe mooi is het daar. Plannen werden gesmeed om dit nog meer te doen, verder, avontuurlijker… en iedereen was enthousiast.
Op de terugvaart merkten we direct dat de stroming mee zat. Dit traject is gemakkelijker dan het heen – traject.
Terug met zijn 5-en besloten we met een gezellig etentje in de brasserie.
Wat een fijn weekend was dit, wat een fijne vrienden heb ik…
Vlakbij Arcachon ligt de hoogste duin van Europa : Dune du Pilat.
Het is een berg zei men, geen duin. Ik dacht dat het overdreven was. Tot ik deze prachtige duin zag liggen en toen pas besefte ik hoe hoog deze is. De duin is zo een 106 meter hoog en bevat zo een 60 miljoen kubieke meter zand. Beseft iemand wel wat een hoop zand dat is. Nee dus … ik ook niet tot ik begon te klauteren.
Gelukkig is er een trap aangelegd om naar boven te klauteren. Alhoewel zo een 250 trappen steil naar boven is ook niet niks.
Eens boven dacht ik… dit is het. Maar de uitdaging was groter dan de vermoeidheid en we besloten de 2,9 kilometer lengte van de duin af te wandelen. Wandelen is het eigenlijk niet wel klimmen en dalen in los zand waar je in weg zakt. 2 stappen vooruit en 1 stap achteruit. Waar heb ik dat nog gehoord ?
Gelukkig was het zand niet te warm zodat we onze schoenen konden uitdoen.
Als je dit wil doen bescherm je dan zeker tegen de zon want schaduw is er niet en neem voldoende water mee.
Maar het gevoel achteraf maakt alles goed… Ik beklom de hoogste duin van Europa. Geef toe … dat heeft toch iets.
klik op de foto’s om te vergroten
verblijf op een van de vele leuke campings
Rond de baai van Archachon zijn vele leuke verblijfplaatsen. Ik hou van kamperen en dat gingen we dus ook doen. We kozen dit keer voor een camping van Yelloh Village ‘ Panorama du Pilat‘.
We kozen voor een premium bungalow ‘Dune’ (nummer 8). Ik wil deze bungalow extra vermelden. Want als ik terug ga wil ik die bungalow terug hebben. Je ziet uit op de prachtige duin en je hebt heel veel privacy. In de bungalow is alles voorhanden. We huurden een lakenset en handdoeken set bij. Eindschoonmaak doen we al lang niet meer. Maar als je voor PREMIUM accomodatie huurt is dit standaard inbegrepen.
De camping is aangelegd in terrassen dus er hoort wat klimmen en dalen bij. Er zijn zeker voldoende ontspanningsmogelijkheden. Vermeldenswaardig is het fijnproeversrestaurant. Dit is niet zomaar een camping-restaurant. Dit is een klasse apart. Fijne gerechten , mooi geserveerd en een schitterend uitzicht op de baai. Heerlijk is het hier.
Directe toegang tot het strand vind ik persoonlijk wat te optimistisch tenzij ik de juiste toegang niet gevonden heb. Het was steil naar beneden en flink klauteren om terug boven te geraken.
De camping biedt een mooi zicht op de Banc d’Arguin. Paraglyders die vertrekken vanaf de Dune Du Pilat glijden in de lucht voorbij en kleuren de hemel.
klik op de foto’s om te vergroten
beleef een magisch moment bij zonsondergang
De zon zien ondergaan in het Bassin d’Arcachon heeft iets magisch. Vanuit de camping hadden we een prachting zicht op de banc d’Arguin en vonden een ideale plaats om de zon te zien ondergaan. Ze verdween achter deze zandbank en kleurde de hemel oranje.
Ook vanuit Dune Du Pilat kan je de zonsondergang bekijken. Je zal niet alleen zijn. Sommige mensen wachten uren om op het juiste moment een foto vast te leggen. Ga dus zeker op tijd voor een plaatsje op de eerste rij. Neem wat bubbels mee en geniet van dit magisch moment.
klik op de foto’s om te vergroten
Geniet van de sfeer van Arcachon
Arcachon heeft niet echt veel toeristische trekpleisters en toch was het zo leuk om daar te zijn. Gewoon genieten van die prachtige ligging, een ijsje eten, vele terrasjes. Mensen die genieten van het strand. Een straatmuzikant die plots “Le plat pays” van Jacques Brel begint te zingen. Ik kon niet nalaten om kennis te maken met hem en te vertellen dat Le plat pays wel degelijk ging over mijn land en dat Jacques Brel ook mijn favoriet is. We zaten direct op dezelfde golflengte.
Als je even genoeg hebt van het strandleven ga dan naar de Ville d’Hiver. Hier staan bijzondere gebouwen uit de Belle Epoque tijd. Vanuit het park kan je dit deel van de stad bezoeken. Het ligt op een behoorlijke helling. Er is ook een lift voorzien om naar deze bovenstad te gaan.
Kenmerkend voor Arcachon zijn de steigers of pieren zoals wij dat noemen. Het zijn echte herkenningspunten voor als je verloren loopt in de stad. Altijd leuk om te flaneren en de wind van de oceaan te trotseren.
klik op de foto’s om te vergroten
Boek een boottocht op het bassin.
In Arcachon zijn er mogelijkheden genoeg om een boottocht te boeken. Wij boekten de overtocht naar Cap Ferret. Je kan bij deze overtocht ook beslissen om je fiets te laten overzetten. Maar je kan ook fietsen huren in Cap Ferret.
Cap Ferret is een schiereiland dat de scheiding vormt tussen het Bassin en de Atlantische Oceaan. Cap Ferret is vooral bekend om zijn mooie vuurtoren. Vanuit Cap Ferret heb je een mooi zicht op de Dune du Pilat en besef je eigenlijk maar pas hoe uniek deze is en hoe groot deze is.
Tijdens de overtocht vaar je voorbij de oesterkwekerijen en kom je ook voorbij de beroemde tchanquées-hutten. Ze zijn destijds gebouwd voor de bewaking van oesterbanken, zijn niet toegankelijk voor het publiek en niet van binnenuit te bezoeken. De beste manier om deze hutten te bezoeken is met een zee-kayak. Dan kan je ze van heel dichtbij bewonderen. Ze hebben iets aandoenlijks. Trots staan ze daar al jaren aan een stuk de oesterbanken te bewaken. Vroeger waren er vele van dergelijke hutten. Dit zijn de 2 laatste.
klik op de foto’s om te vergroten
Geniet van het lekkers uit de oceaan
Of je nu kiest voor oesters of andere zeevruchten… het blijft smullen. Wij kozen voor Cabane Chai Bertrand en gingen daar oesters en garnalen eten. Dichter bij de oceaan konden we niet zitten. Zalig was dat. Een moment op te koesteren.
Ik zal de woorden van de serveerster nooit vergeten ‘C’est pas mal mon bureau hé ?’ Ik dacht aan mijn zolderkamertje met computer en ik was stikjaloers. Ik had zo willen ruilen met haar.
We vonden de garnalen zo lekker dat we nog een 2de portie namen.
klik op de foto’s om te vergroten
Ga op zoek naar de pittoreske oesterhaventjes
Er zijn zo een 1000 oesterhutten rondom de Baai van Arcachon. In een aantal van hen kan je oesters kopen en ook proeven. De andere zijn werkplaatsen voor de vissers. Elke hut heeft zijn eigen kleur zodat de vissers deze goed zouden kunnen herkennen bij mistig weer.
Wij bezochten l’Aiguillon, Biganos en Gujan Mestras. De kleurrijke hutten van Biganos vonden wij het leukst.
klik op de foto’s om te vergroten
Vogels spotten in het vogelreservaat van Teich
Het vogelreservaat van Teich is een prachtig domein om te wandelen. Een route van ongeveer 6 kilometer brengt je langs vele observatie hutten. De verrekijker die je kan huren aan de inkom is dan ook meer dan welkom.
Naast vogels kan je nog andere dieren spotten. Wij zagen otters en een ree-kalf, van geen kwaad bewust omdat we verscholen zaten in een kijkhut.
Als je optimaal van deze uitstap wil genieten kan je best even de website raadplegen om de gunstigste uren te zoeken. Het vogelreservaat grenst aan het Bassin van Arcachon en afhankelijk van de getijden bevinden de vogels zich in het Bassin of in het vogelreservaat. Als je alles rustig wil bekijken en op je laten inwerken reken dan toch op een 3 tot 4 uur.
Ik ben altijd in voor een kampeervakantie en zeker als het met een beetje glamping gepaard gaat.
Deze keer trokken we naar het voor mij onbekende Heuvelland.
Inspiratie
Inspiratie was een boek dat ik kreeg voor mijn verjaardag. Het boek voor ontdekkingsreizigers in België van Kristien In-‘T-Ven. We kijken maar al te vaak over onze landsgrenzen heen maar ik wil hier meteen een pleidooi houden om ons eigen landje te ontdekken en te waarderen. Tijdens corona kon het niet anders en heb ik veel leuke plekjes ontdekt dus ik heb me voorgenomen dat België ook zijn plaatske verdient op mijn blog.
Glamping
En zo vertrokken we naar camping ecochique in Westouteren om daar te gaan glampen.
De tenten waar je in verblijft zijn reuze en bevatten tuinmeubelen, een houten terras en klein salon, heerlijke bedden, ijskastje en electriciteit. Het sanitair dat je kan gebruiken is privé. Je krijgt een sleutel zodat jij alleen toegang hebt. Er is een keuken die je kan gebruiken en die je deelt met andere gasten. Er is werkelijk aan alles gedacht : keukenmateriaal, kruiden, thee, koffie, een afwasmachine, een oven…
Het is duidelijk dat de eigenaars er voor gekozen hebben om de privacy van de kampeerders te waarborgen. De glamping tenten staan lekker ver uit elkaar.
Het weer zat reuze mee. Ik had een paar wandelingen uitgezet in het glooiende landschap. Maar het was zo tropisch warm dat de infinity zwemvijver onweerstaanbaar was.
De mogelijkheid om een ontbijt te bestellen lieten we niet aan ons voorbij gaan. Je kan dit ontbijt gaan afhalen vanaf 9 u. Je kan ervoor kiezen om het daar ter plaatse op te eten of om mee te nemen naar de glamping tent. Wij kozen voor het laatste. De tent was zo leuk en het was zo zalig daar zitten op dat terras. We bestelden een ontbijt voor 1 persoon dat ruim volstond voor 2 personen.
Wandelen
Ondanks de warmte besloten we toch te gaan wandelen. We besloten de tweebergen-wandeling te doen. Een dikke 7 kilometer stappen door een glooiend landschap. Over vlonders die – volgens mij – aan herstelling toe waren. Langs de Rodeberg en de vergane glorie van de Kosmos. Je loopt voorbij de gedachtenistuin voor vluchtelingen, momenteel een zeer actueel thema.
De wandeling was leuk maar even leuk was het daarna in de zwemvijver plonsen en afkoelen.
Het was een leuk tussendoor vakantie. Een aanrader om te wandelen en voor wie de kuiten wil trainen zijn er mooie fietsroutes.
Den Grooten oorlog
Maar er is zeker nog een andere troef die deze streek heeft en dat is een boeiend maar tragisch verleden. Je kan niet naast de oorlogsmonumenten zien. Voor wie hier interesse in heeft is dit ‘the place to be’. Vlak bij Ieper met zijn Menenpoort waar sinds 1928 elke dag the last post geblazen wordt. Het Flanders Field museum in Ieper zou volgens mij een verplichte uitstap moeten worden voor onze schoolkinderen. De oorlogskerkhoven grijpen bij de keel. Zo veel jonge mensen zijn hier gestorven. Om stil van te worden.
Ik ben nog niet uitgekeken op deze streek dus moet zeker nog eens terug
Een ideale uitvalsbasis om het Loire dal te ontdekken is Camping Château de Marais gelegen in Muides – sur – Loire. De camping ligt amper 7 kilometer van het prachtige kasteel Chambord. Deze camping maakt deel uit van de keten Sandaya. De campings van deze keten zijn allemaal 4 of 5 sterren campings.
De camping heeft een open en nette uitstraling met een leuk zwembad. Fietsverhuur kan ter plaatse. Je kan met eigen kampeermateriaal komen. En voor wie van een beetje glamping houdt zijn er safari tenten en boomhutten.
Maar hoe leuk deze camping ook is en hoe uitnodigend het zwembad het zou jammer zijn hier te blijven en er niet op uit te trekken in deze prachtige omgeving. Het Loire dal is zo mooi en uniek dat het volgens mij terecht opgenomen is op de lijst van Unesco werelderfgoed.
Camping Château de Marais ligt vlak bij het fietspad Loire à Vèlo, een ideale fietsroute om deze mooie streek met zijn unieke kastelen te bezoeken. Het fietspad volgt de bedding van de Loire. Dus je kan heel de tijd genieten van deze prachtige rivier.
klik op de foto’s om te vergroten
Blois
Vanuit de camping fietsten we naar het kasteel van Blois. Dit renaissance kasteel is echt de moeite om te bezoeken. Het blijft boeiend. De spiraalvormige trap, zichtbaar op de binnenkoer, is heel speciaal. Toen ik de trap opliep kon ik niet nalaten mezelf af te vragen in wiens voetsporen ik liep.
Als je het kasteel binnenkomt krijg je de keuze een audioguide (betalend) of een histopad (gratis).Kies zeker voor het laatste. Je duikt in de geschiedenis van het kasteel. Het verleden komt echt tot leven. Op diverse plaatsen zijn oplaadpunten die je meenemen in een virtuele realiteit. Verloren lopen kan niet. De histopad toont waar je bent. Het is even uitzoeken maar eens je dat door hebt kan je niet anders dan fan zijn. Dank zij deze technische innovatie wordt geschiedenis boeiend en levendig.
In dit kasteel gebeurde de moord op de Hertog van Guise, die te veel macht kreeg en een bedreiging vormde voor de toenmalige koning.
klik op de foto’s om te vergroten
Chambord
Camping Château des Marias ligt vlak bij Chambord dus als er 1 kasteel is dat je van hieruit moet bezoeken dan is het wel Chambord.
De fietsroute hier naar toe liep gedeeltelijk via de Loire maar was heerlijk om te doen. Pittoreske dorpskernen wisselden zich af met een bosrijke omgeving. Ik weet niet hoe het in het hoogseizoen is maar nu was het heerlijk rustig fietsen. Geen gejaag op de fietspaden, geen pedelecs die snel ergens moesten zijn. Gewoon cruisen door de omgeving.
De eerste keer dat je Chambord ziet is adembenemend. Momenteel zijn er grote renovatie werken aan de gang en zal het zeker tot voorjaar 2023 in de steigers staan. Een beetje ontgoocheling en het gevoel dat ik hier op het verkeerde moment was bekroop me even. Maar lang heeft het niet geduurd of ik zag de volle schoonheid door de steigers heen.
Ook hier kan je kiezen tussen een audioguide en een histopad. Gezien onze positieve ervaring in Blois moesten we niet lang twijfelen. Deze keer wel betalend. We kregen een histopad met oortjes. Een tekst horen en een andere tekst lezen… niet echt handig. Totaal overbodig en zelfs storend. De oortjes verdwenen al snel in een rugzak zodat we ten volle konden genieten van de virtuele realiteit die de histopad ons aanbood. Ik kan niet zeggen hoeveel zalen we gedaan hebben. Maar ik denk dat we er bijna geen gemist hebben.
Ik was helemaal gefacineerd door de dubbele trap. Dit zou een ontwerp van Leonardo da Vinci kunnen zijn maar is nooit bewezen. Als de ene persoon naar boven loopt en de andere naar beneden komt men elkaar nooit tegen. Maar je kan elkaar wel begroeten door de openingen die langs de binnenkant van de trap zijn. Wie anders dan Leonardo kan zoiets bedenken vraag ik me dan af.
Normaal heb ik snel genoeg van geschiedenis. Maar dank zij de histopad blijft het boeiend. En dan heb ik het nog niet over de wondermooie tuinen van het kasteel van Chambord.
klik op de foto’s om te vergroten
Als je deze kastelen bezoekt krijg je zin om mee deze boeiende geschiedenis in te duiken en alles te weten over de intriges en de bewoners van deze kastelen.
Het Loire dal smaakt naar meer. Zo veel schoonheid en nog niet eens zo ver weg van ons klein België-landje.
De Toeristentoren op de Kempense Heuvelrug in Herentals
startpunt : Parking Kerkhof Bosbergen 2200 Herentals afstand : 6 km terrein : overwegend onverharde paden bewegwijzering : via knooppunten info : klik hier
Wandelen in een landschap met duinen , heide en bossen. Ondertussen de oudste kruisweg van België ontdekken die je langs 7 kleine kappeltjes voert. Midden in het bos , op het hoogste punt van Herentals is ruim 50 jaar geleden de toeristentoren gebouwd.
Voor wie niet naar boven wil is het ook beneden leuk vertoeven. Gezellige zitbankjes, een enthousiaste accordionist die voor 1 euro een verzoeknummertje speelt, een drankje en een hapje.
startpunt : Kalmthoutse Heide Toegangspoort de Vroente Putsesteenweg 129 2920 Kalmthout afstand : 7,5 km terrein : overwegend onverharde paden bewegwijzering : bordjes wandelpad DUIN honden : niet toegelaten info : klik hier
Het wandelpad Duin (7,5 km) leidt je door de mooiste plekjes van de Kalmthoutse Heide. Neem zeker je picknick mee om te genieten op een van de vele bankjes. Je viervoeter ga je echter moeten thuislaten want dit wandelpad loopt voor een stuk door een begrazingsgebied en daar zijn honden niet toegelaten.
Helemaal mooi wordt het als je de stapper opgaat. Deze uitkijktoren van 10 meter hoog biedt je een prachtig zicht op de omliggende omgeving.
Grenspark Kalmthoutse Heide mag zich officieel stiltegebied noemen. Genieten van de rust en de stilte, een stralend blauwe lucht en een toren met een prachtig uitzicht.
klik op de foto’s om ze te vergroten
Uitkijktoren in het Turnhoutse Vennengebied
startpunt : Bezoekerscentrum Klein Engeland Klein Engeland 23 2300 Turnhout afstand : 7,7 km terrein : niet toegankelijk voor kinderwagens en rolstoelen bewegwijzering : knooppunten info : klik hier
Het Turnhouts Vennengebied is een van de meest waardevolle vennen in Vlaanderen . Een aantal bedreigde diersoorten kan je hier terugvinden. Dat vogels zich hier thuisvoelen hebben we gezien en gehoord. Op een van de vennen waren ze talrijk aanwezig. Je kon ze al van ver horen. Ze doorkliefden vrolijk de lucht en voelden zich hier duidelijk goed en veilig. Het uitzicht op deze ven deed me echt denken aan de Camargue.
We beklommen de uitkijktoren en werden beloond met een mooi uitzicht.
En we liepen verloren. Een van de knooppuntpaaltjes was in de gracht beland. Dus dat hebben we gemist. Gelukkig hadden we Google Maps zodat we onze weg naar de auto toch terug vonden.
klik op de foto’s om ze te vergroten
Uitkijken op een moeras in Arendonk
startpunt : Knooppunt 47 (ligt tussen parking Deroissart en parking zwembad, vanaf parking Deroissart net over de Wamp) 2370 Arendonk afstand : 9,1 km terrein : niet toegankelijk voor kinderwagens en rolstoelen bewegwijzering : knooppunten info : klik hier
In Arendonk kan je kiezen uit 2 routes. Een route van 9,3 km of een route van 6,4 km. Beide routes komen voorbij de uitkijktoren. Alhoewel deze route een stuk door de bebouwde kom gaat is ze toch de moeite om te doen.
Je passeert het standbeeldje van de teljoorlekker, wat ook meteen de bijnaam is van de Arendonkenaars. Als het lekker is likten zij immers hun bord uit. Dit standbeeld ligt vlak bij de Torenmansmolen. Deze molen is een beschermd monument en uniek in Vlaanderen. Je kan deze ook bezoeken.
Het mooiste stuk van de wandeling is het Goorken. Oorspronkelijk was dit een open moeras waar de Wamp zich een weg door kronkelde. Maar door het rechtrekken en het uitdiepen van de Wamp werd het water sneller afgevoerd en droogde het moeras op. Het moeras werd ingenomen door bomen. Nu is men dit aan het herstellen. Het is de bedoeling dat het Goorken opnieuw een open moeras wordt zodat zeldzame dieren die in een moeras leven hier terug kunnen komen. Wat ik gezien heb was in elk geval prachtig en de moeite.
startpunt : Bezoekerscentrum landschap De Liereman Schuurhovenweg 43 2360 Oud – Turnhout afstand : 13,6 km terrein : zandwegen bewegwijzering : knooppunten info : klik hier
Hoe mooie is dat geformuleerd ‘WAAR STILTE EEN GELUID IS’. En dat was het ook op deze stiltewandeling.
Landschap de Lierenman , gelegen tussen Arendonk en Turnhout is niet alleen een prachtig natuurgebied maar ook een officieel erkend stiltegebied. Een stiltegebied wil niet zeggen dat er geen enkel geluid is maar wel dat de natuurlijke geluiden overheersen.
Deze prachtige wandeling van 13,6 km begint aan het bezoekerscentrum de Liereman, waar het leuk is om iets te drinken of te eten. Het pijpenstrootje , een biologisch notenkoekje nodigt uit om te proeven. En bierenliefhebbers zullen de Gageleer , een donkerblond biologisch streekbier , zeker waarderen.
Het is niet de gemakkelijkste wandeling. Het is een grotendeels onverhard traject en als je schoenen niet waterdicht zijn heb je prijs. Je wandelt over knuppelpaden, door moerassige grond, langs het kanaal Dessel – Schoten waar trouwens een leuke picknick tafel staat. We kwamen door een spookachtig stuk waar in 2020 een feel brand gewoed had. Berken die normaal een witte stam hebben en nu zwartgebakerd fotogeniek stonden te wezen. We liepen voorbij borden met volkwijsheden die we nog niet kenden.
En je komt natuurlijk ook voorbij een uitkijktoren met mooie uitzichten op de omgeving.
Klik op de foto’s om ze te vergroten.
Grensoverschrijdend wandelen in de Maatjes
Tijdens deze wandeling vroeg ik me heel de tijd af : Wie is Hanneke Wiewau ?? Echt veel wijzer ben ik niet geworden. Mijn internet zoektocht liep al gauw spaak. Duidelijker werd het er niet op.
Ik heb 2 verklaringen gevonden :
Hanneke Wiewou komt uit de Frankische taal. Hanne betekent haan en wiewouwen betekent fladderen. Dus eigenlijk fladderende haan.
Een andere verklaring is dat het de naam is van een investeerder in turfwinning. Die zou Hans Wierwolt heten wat verbasterd werd tot Hanneke Wiewau.
Echt weten doe ik het dus niet.
De wandeling zelf loopt een stukje door Nederland waar de kleuren van de knooppunten anders zijn dan in België. Tijdens deze wandeling is er bijna geen schaduw. Toen wij deze wandeling deden was het heel warm en we hadden te weinig drinken bij. Een les naar de toekomst. 6 kilometer stappen in volle zon zonder drinken kan best pittig zijn.
Het is geen stiltegebied waar we doorliepen maar met momenten stopten we gewoon om de stilte te horen.
De Maatjes is een uniek grensoverschrijdend natuurgebied waar zeldzame vogels hun broedplaats hebben. In Nederland wordt het Matjens genoemd.
Een beetje ongoocheld waren we dat de uitkijktoren ‘De Klot’ gesloten was. Het zou onveilig zijn om deze te beklimmen dus de trap was afgesloten. Wel leuk is de luisterpaal die aan de uitkijktoren staat. Blijven draaien aan het draaiwiel is de boodschap anders valt het interessante verhaal over turfwinning in deze streek stil. Een veenpaal aan het einde van het vlonderpad is 2,7 meter hoog. En dat is exact de hoeveelheid turf die hier afgegraven is..
klik op de foto’s om ze te vergroten
Sas4-toren in Dessel
wandeling : Merenpad startpunt : Sint- Bernarduskerk Sluis 155A 2400 Mol afstand : 7 -16 – 22 – 24 km bewegwijzering : witte bordjes met zwarte pijl horeca : pannenkoekenboot info : klik hier
Een unicum in Europa , een kanalenkruispunt. In Dessel kruisen 3 kanalen elkaar : Bocholt – Herentals, Dessel – Schoten en Dessel – Kwaadmechelen.
Om iedereen de kans te geven hier een goed zicht op te krijgen werd er op die plaats een uitkijktoren geplaatst : Sas4- Toren.
Deze toren is 37 meter hoog en telt 216 trappen. Onderaan de toren ligt een bezoekerscentrum waar je op een TV-scherm kan meegenieten van het uitzicht. Een mooie oplossing voor wie deze beklimming niet haalbaar vindt.
Als je boven op de toren staat voel je de zachte deinende beweging van de toren.
Je kan met de auto naar de toren rijden maar leuker is het om hier een wandeling aan te koppelen. Wij kozen het Merenpad en maakten een combinatie van de 7 km en de 16 km. De 7 km loopt niet via de toren dus even afwijken via de 16 km. Als bij al goed voor een 23 000 stappen.
Wie die 23000 stappen al meteen wil inruilen voor extra calorietjes kan terecht op de pannenkoekenboot.
ligging : Provincie Noord – Brabant afstand van Antwerpen : 55 km parkeren : overdekte parking Barones leukste winkel : pindakaaswinkel leuke Bistro : Bistro Bardot – aanrader Plateau Bardot of rundsbitterballen uit eten : Brasserie Mr. Moose – aanrader sliptongetjes avondje uit : Chasse Theater. Toeristische info : klik hier
Een avondje uit in Breda ? Ik zou er nooit zelf opkomen maar een uitnodiging voor een leuke voorstelling in het Chassé Theater kon ik niet afslaan.
En zo vertrokken we naar Breda. Vanuit het noorden van het land waar wij wonen is dat gemakkelijk te doen. Breda verdient meer dan 1 namiddag maar meer tijd dan dat hadden we ook niet.
We parkeerden op de overdekte parking ‘de Barones‘. Een andere optie is gratis parkeren buiten het centrum en met de fiets verder.
Vanuit deze overdekte parking is het centrum op loopafstand en ook het Chassé Theater waar we naar een voorstelling gingen.
Het eerste wat me opviel is dat het een leuke shoppingstad is. De meeste bekende merken vind je hier terug. Wat leuk is dat de winkelstraten die wij gedaan hebben autovrij zijn. Wat het shoppen des te leuker maakt.
De leukste winkel blijft voor mij de pindakaaswinkel. Je houdt er van of je houdt er niet van. En ondanks de calorietjes blijft het een gezond spul. Wel ik hou er van. Wat een zalige winkel en wat een leuke combinaties. Pindakaas met gember, met witte chocolade, met kruiden.. noem maar op.
Tijd voor een koffietje bij Brasserie Bardot. De runsbitterballen en de Plateau Bardot waren zeer verleidelijk. Plateau Bardot is een schotel voor 2 personen en zag er overheerlijk uit : Oesters, calamares , steak natuur, charcutie , paté, desembol.. Maar we besloten te wachten. En Breda nog wat te verkennen.
We liepen naar de Grote Markt, autovrij en gezelligheid troef. Vele terrasjes en mensen die aan het genieten waren van het mooie weer.
Ik heb iets met de rust die van Begijnhoven uitgaat. Een veilge haven voor vrouwen die volgens mij wisten wat ze wilden. Ik zal het wel idyllischer voorstellen dan het echt was. Maar het heeft iets zo een vrouwengemeenschap. En bovendien altijd goed voor een paar leuke romantische foto’s.
Onze magen begonnen te protesteren en we besloten op zoek te gaan naar een taverne om te eten. Keuze genoeg. We kozen voor Mr. Moose. En daar hebben we geen spijt van gehad. Super vriendenlijke bediening en overheerlijk eten. We kozen voor sliptongetjes en als bijgerecht worteltjes met Harissa en gegratineerde bloemkool. Hoe heerlijk was dat.
Na het eten zakten we af naar het Chasse Theater om een voorstelling bij te wonen : een optreden van Yamato, een taiko groep. Nooit gezien… taiko van een zeer hoog niveau en met een enthousiasme gespeeld waar je alleen maar blij van wordt. Taiko doorspekt met humor en met een leuke interactie met het publiek. Willen jullie mee genieten van deze spectaculaire taiko groep uit Japan bekijk dan zeker de filmpjes onderaan de blog.
Een geslaagde avond, in een leuke stad, lekker eten en een super optreden
startpunt : Recreatie- en natuurpark Keiheuvel 17de Esc. Licht Vliegwezenlaan 14 2490 Balen Afstand : 11,6 km Bewegwijzering : knooppunten Terrein : grotendeels onverhard info : klik hier
De Keiheuvelwandeling in Balen was wandeling van het jaar 2020. Dat kon niet anders dan de moeite zijn.
Je kan de wandeling indelen in 2 delen die totaal verschillend zijn.
Tijdens het eerste deel van de wandeling loop je door de Keiheuvel, een uniek landschap met zandvlakten en duingraslanden die je doen denken aan de zee. Je zou echt vergeten dat je hier midden in de Kempen aan het wandelen bent. De vergezichten zijn adembenemend mooi. Het zacht glooiend landschap blijft je verbazen.
Je loopt even langs het kanaal naar Beverlo, een geliefde plaats voor vissers.
Daarna begin je aan het 2de deel van de wandeling door een heel andere omgeving. Je loopt door de Most, een lager gelegen drassig gebied langs de Grote Nete.
Je combineert dus eigenlijk 2 verschillende wandelingen.. van afwisseling gesproken.
Na de wandeling is het leuk om even te gaan terrassen in Taverne de Kei. Hun terras grenst vlak aan het vliegveld Aeroclub Keiheuvel. En alhoewel ik het tijdens de wandeling op de Keiheuvel de geluiden van de overvliegende vliegtuigjes soms wel storend vond, kon ik er nu wel van genieten. Zweefvliegtuigjes werden de lucht ingetrokken en zweefden sierlijk in het rond. Mensen stapten enthousiast een helicopter in die -de zwaartekracht tartend – loodrecht de lucht in ging.
Staan we er soms wel eens bij stil dat wandelen niet voor iedereen even gemakkelijk is ? Ik alvast zelden of nooit. En juist daarom wil ik even stilstaan bij een knap initiatief dat genomen is door de toeristische dienst Vlaams – Brabant.
Een tip voor een druilerige dag : bezoek een leuk en boeiend museum en ga daarna lekker koffiedrinken en bijkletsen over al wat je gezien hebt in de museum bistro of een leuke taverne in de buurt.
Deze keer kozen we voor het AfrikaMuseum in Tervuren. Lang geleden toen ik nog djembé speelde heb ik daar zelfs opgetreden met de virtuose djembé leraar Babara Bangoura. Het was een onvergetelijke ervaring. Ik was behoorlijk onder de indruk van heel het gebeuren : djembé en afrikaanse dans. Een spectaculaire combinatie. Dat ik daar een deeltje mocht van zijn vond ik super.
Maar het museum zelf had ik nog nooit bezocht. Het Museum zelf heeft een unieke verzameling met een internationale reputatie.
We kozen er voor om met het openbaar vervoer te gaan. Het museum bevindt zich vlak aan de terminus van tramlijn 44. Deze tram is een beleving op zich. Je vertrekt vanuit het metro station Montgommery richting Tervuren in een belle eqoque tram. Je komt langs ambassades, parken en prachtige gebouwen en je doorklieft een stukje zoniënwoud. Tramlijn 44 mag zichzelf terecht uitroepen als mooiste tramlijn van Brussel.
tramlijn 44
Het museum is groot en herbegt vele schatten die de moeite waard zijn om ontdekt te worden. We hebben zeker niet alles gedaan. Best is een keuze te maken van de zalen die je het meest interesseren. Wij zelf kozen voor de zaal : talen en muziek, rituelen en ceremonies, en landschappen en biodiversiteit. Laat dit duidelijk zijn dat dit geen museum is dat je in 1 dag doet.
Naast de permanente tentoonstellingen zijn er ook tijdelijke tentoonstellingen. Nog tot 6 maart 22 kan je de tijdelijke tentoonstelling ‘Mensentuin – koloniale tentoonstellingen wereldwijd’ gaan bekijken. Deze tentoonstelling grijpt bij de keel en het is zo jammer dat ze maar tijdelijk is.
Mensen werden gebruikt als levende tentoonstellingsobjecten. Mensentuinen werden wereldwijd georganiseerd om personen uit alle werelddelen te tonen. Ze werden beschouwd als ‘inferieuren’ en iedereen vergaapte zich aan deze mensen. Ook in Tervuren, Antwerpen en Brussel werden congolese namaakdorpen gemaakt waar men de ‘andere’ kon bekijken en uit de beelden blijkt soms zelfs betasten. De laatste datum die ik vond dat er een mensentuin georganiseerd werd was 1958.
Niet alleen mensen uit Afrika werden tentoongesteld. Ook mensen uit Azië, Nieuw – Zeeland, Australië, Amerika … geen enkele bevolkingsgroep ontsnapte aan de kijklust.
Vele mensen die overgebracht werden stierven. Ze overleefde de tocht niet of stierven hier van ontbering of koude. De mensentuinen waren een toonbeeld van koloniale propaganda en nu een schandvlek in de Europese geschiedenis. De houding van bezoekers was vaak dubbel. Enerzijds een ‘gezonde’ nieuwsgierigheid en anderzijds een racistische blik op de mensen die tentoongesteld werden.
In het park van Tervuren werden 267 Congolesen tentoongesteld in 3 Afrikaanse dorpen. Zeven onder hen – Ekia, Gemba, Kitukwa, Mpeia, Zao, Samba en Mibange – overleefden de kille zomer niet en zijn begraven in Tervuren.
Na een tussenstop in Bistro Tempo deden we een wandeling in het prachtig domein. Onze eindhalte was de kerk van Tervuren. Buiten de kerk liggen de 7 graven. Een dame was net op dat moment bloemen op de graven aan het leggen. Een mooi gebaar.
2c2do - to see to do 