In voor een leuke sportieve namiddag ? dan ga je toch suppen met Kempen Sup.
Kempen Sup is actief in de regio Retie Dessel. Je kan met hen gaan suppen op het kanaal Dessel – Schoten of Bochteld – Herentals. Er worden verschillende sup formules aangeboden : toertochten, teambuilding, kinderfeestjes ,honden sup waar je viervoeter mee op de Sup gaat. En voor de durvers zelfs yoga -sup.
Zelf kozen we voor een initiatie. We gingen met Nathalie suppen op het Kempisch Kanaal Dessel – Schoten.
Bij de start kregen we een wetsuit om aan te trekken. Het weer was de laatste dagen niet al te schitterend dus die wetsuit zou ons voldoende warm moeten houden. Het water bleek 22° te zijn dus eigenlijk viel dat wel mee.
de wetsuits
Na wat basis info waren we startensklaar.
Je start op je knieën en moet dan rechtkomen. Dit is ook meteen het moeilijkste van suppen. Ik vond dit al een hele uitdaging. Tjonge, kan die plank wiebelen. De kunst is door te zetten bij het rechtstaan en niet te twijfelen. Na een paar keren in het water te vallen is het me dan toch gelukt .. met een beetje hulp moet ik eerlijk toegeven.
Van die plank vallen is 1 ding, er terug opgeraken is ook geen sinecure. Je ligt als een natte hond te ploeteren om terug op die plank te geraken. Redelijk vermoeiend.
Je wordt echt goed begeleid door Kempen sup. Nathalie geeft tips en tricks en moedigt je aan als het wat moeilijk wordt.
Suppen is zalig. En je kan het een heel jaar rond doen. Zelfs in de winter met aangepaste wetsuits.
Suppen met Kempen Sup is een aanrader. Het is de 2de keer dat we met hen gaan suppen en het was beide keren een leuke ervaring. Als extra krijg je nog wat leuke foto’s om na te genieten.
Na het suppen ….honger.
Gelukkig hadden we een picknick mand bij van Villa Tulsi en was onze favoriete picknickplaats in het Prinsenpark nog vrij.
De Toeristentoren op de Kempense Heuvelrug in Herentals
startpunt : Parking Kerkhof Bosbergen 2200 Herentals afstand : 6 km terrein : overwegend onverharde paden bewegwijzering : via knooppunten info : klik hier
Wandelen in een landschap met duinen , heide en bossen. Ondertussen de oudste kruisweg van België ontdekken die je langs 7 kleine kappeltjes voert. Midden in het bos , op het hoogste punt van Herentals is ruim 50 jaar geleden de toeristentoren gebouwd.
Voor wie niet naar boven wil is het ook beneden leuk vertoeven. Gezellige zitbankjes, een enthousiaste accordionist die voor 1 euro een verzoeknummertje speelt, een drankje en een hapje.
startpunt : Kalmthoutse Heide Toegangspoort de Vroente Putsesteenweg 129 2920 Kalmthout afstand : 7,5 km terrein : overwegend onverharde paden bewegwijzering : bordjes wandelpad DUIN honden : niet toegelaten info : klik hier
Het wandelpad Duin (7,5 km) leidt je door de mooiste plekjes van de Kalmthoutse Heide. Neem zeker je picknick mee om te genieten op een van de vele bankjes. Je viervoeter ga je echter moeten thuislaten want dit wandelpad loopt voor een stuk door een begrazingsgebied en daar zijn honden niet toegelaten.
Helemaal mooi wordt het als je de stapper opgaat. Deze uitkijktoren van 10 meter hoog biedt je een prachtig zicht op de omliggende omgeving.
Grenspark Kalmthoutse Heide mag zich officieel stiltegebied noemen. Genieten van de rust en de stilte, een stralend blauwe lucht en een toren met een prachtig uitzicht.
klik op de foto’s om ze te vergroten
Uitkijktoren in het Turnhoutse Vennengebied
startpunt : Bezoekerscentrum Klein Engeland Klein Engeland 23 2300 Turnhout afstand : 7,7 km terrein : niet toegankelijk voor kinderwagens en rolstoelen bewegwijzering : knooppunten info : klik hier
Het Turnhouts Vennengebied is een van de meest waardevolle vennen in Vlaanderen . Een aantal bedreigde diersoorten kan je hier terugvinden. Dat vogels zich hier thuisvoelen hebben we gezien en gehoord. Op een van de vennen waren ze talrijk aanwezig. Je kon ze al van ver horen. Ze doorkliefden vrolijk de lucht en voelden zich hier duidelijk goed en veilig. Het uitzicht op deze ven deed me echt denken aan de Camargue.
We beklommen de uitkijktoren en werden beloond met een mooi uitzicht.
En we liepen verloren. Een van de knooppuntpaaltjes was in de gracht beland. Dus dat hebben we gemist. Gelukkig hadden we Google Maps zodat we onze weg naar de auto toch terug vonden.
klik op de foto’s om ze te vergroten
Uitkijken op een moeras in Arendonk
startpunt : Knooppunt 47 (ligt tussen parking Deroissart en parking zwembad, vanaf parking Deroissart net over de Wamp) 2370 Arendonk afstand : 9,1 km terrein : niet toegankelijk voor kinderwagens en rolstoelen bewegwijzering : knooppunten info : klik hier
In Arendonk kan je kiezen uit 2 routes. Een route van 9,3 km of een route van 6,4 km. Beide routes komen voorbij de uitkijktoren. Alhoewel deze route een stuk door de bebouwde kom gaat is ze toch de moeite om te doen.
Je passeert het standbeeldje van de teljoorlekker, wat ook meteen de bijnaam is van de Arendonkenaars. Als het lekker is likten zij immers hun bord uit. Dit standbeeld ligt vlak bij de Torenmansmolen. Deze molen is een beschermd monument en uniek in Vlaanderen. Je kan deze ook bezoeken.
Het mooiste stuk van de wandeling is het Goorken. Oorspronkelijk was dit een open moeras waar de Wamp zich een weg door kronkelde. Maar door het rechtrekken en het uitdiepen van de Wamp werd het water sneller afgevoerd en droogde het moeras op. Het moeras werd ingenomen door bomen. Nu is men dit aan het herstellen. Het is de bedoeling dat het Goorken opnieuw een open moeras wordt zodat zeldzame dieren die in een moeras leven hier terug kunnen komen. Wat ik gezien heb was in elk geval prachtig en de moeite.
startpunt : Bezoekerscentrum landschap De Liereman Schuurhovenweg 43 2360 Oud – Turnhout afstand : 13,6 km terrein : zandwegen bewegwijzering : knooppunten info : klik hier
Hoe mooie is dat geformuleerd ‘WAAR STILTE EEN GELUID IS’. En dat was het ook op deze stiltewandeling.
Landschap de Lierenman , gelegen tussen Arendonk en Turnhout is niet alleen een prachtig natuurgebied maar ook een officieel erkend stiltegebied. Een stiltegebied wil niet zeggen dat er geen enkel geluid is maar wel dat de natuurlijke geluiden overheersen.
Deze prachtige wandeling van 13,6 km begint aan het bezoekerscentrum de Liereman, waar het leuk is om iets te drinken of te eten. Het pijpenstrootje , een biologisch notenkoekje nodigt uit om te proeven. En bierenliefhebbers zullen de Gageleer , een donkerblond biologisch streekbier , zeker waarderen.
Het is niet de gemakkelijkste wandeling. Het is een grotendeels onverhard traject en als je schoenen niet waterdicht zijn heb je prijs. Je wandelt over knuppelpaden, door moerassige grond, langs het kanaal Dessel – Schoten waar trouwens een leuke picknick tafel staat. We kwamen door een spookachtig stuk waar in 2020 een feel brand gewoed had. Berken die normaal een witte stam hebben en nu zwartgebakerd fotogeniek stonden te wezen. We liepen voorbij borden met volkwijsheden die we nog niet kenden.
En je komt natuurlijk ook voorbij een uitkijktoren met mooie uitzichten op de omgeving.
Klik op de foto’s om ze te vergroten.
Grensoverschrijdend wandelen in de Maatjes
Tijdens deze wandeling vroeg ik me heel de tijd af : Wie is Hanneke Wiewau ?? Echt veel wijzer ben ik niet geworden. Mijn internet zoektocht liep al gauw spaak. Duidelijker werd het er niet op.
Ik heb 2 verklaringen gevonden :
Hanneke Wiewou komt uit de Frankische taal. Hanne betekent haan en wiewouwen betekent fladderen. Dus eigenlijk fladderende haan.
Een andere verklaring is dat het de naam is van een investeerder in turfwinning. Die zou Hans Wierwolt heten wat verbasterd werd tot Hanneke Wiewau.
Echt weten doe ik het dus niet.
De wandeling zelf loopt een stukje door Nederland waar de kleuren van de knooppunten anders zijn dan in België. Tijdens deze wandeling is er bijna geen schaduw. Toen wij deze wandeling deden was het heel warm en we hadden te weinig drinken bij. Een les naar de toekomst. 6 kilometer stappen in volle zon zonder drinken kan best pittig zijn.
Het is geen stiltegebied waar we doorliepen maar met momenten stopten we gewoon om de stilte te horen.
De Maatjes is een uniek grensoverschrijdend natuurgebied waar zeldzame vogels hun broedplaats hebben. In Nederland wordt het Matjens genoemd.
Een beetje ongoocheld waren we dat de uitkijktoren ‘De Klot’ gesloten was. Het zou onveilig zijn om deze te beklimmen dus de trap was afgesloten. Wel leuk is de luisterpaal die aan de uitkijktoren staat. Blijven draaien aan het draaiwiel is de boodschap anders valt het interessante verhaal over turfwinning in deze streek stil. Een veenpaal aan het einde van het vlonderpad is 2,7 meter hoog. En dat is exact de hoeveelheid turf die hier afgegraven is..
klik op de foto’s om ze te vergroten
Sas4-toren in Dessel
wandeling : Merenpad startpunt : Sint- Bernarduskerk Sluis 155A 2400 Mol afstand : 7 -16 – 22 – 24 km bewegwijzering : witte bordjes met zwarte pijl horeca : pannenkoekenboot info : klik hier
Een unicum in Europa , een kanalenkruispunt. In Dessel kruisen 3 kanalen elkaar : Bocholt – Herentals, Dessel – Schoten en Dessel – Kwaadmechelen.
Om iedereen de kans te geven hier een goed zicht op te krijgen werd er op die plaats een uitkijktoren geplaatst : Sas4- Toren.
Deze toren is 37 meter hoog en telt 216 trappen. Onderaan de toren ligt een bezoekerscentrum waar je op een TV-scherm kan meegenieten van het uitzicht. Een mooie oplossing voor wie deze beklimming niet haalbaar vindt.
Als je boven op de toren staat voel je de zachte deinende beweging van de toren.
Je kan met de auto naar de toren rijden maar leuker is het om hier een wandeling aan te koppelen. Wij kozen het Merenpad en maakten een combinatie van de 7 km en de 16 km. De 7 km loopt niet via de toren dus even afwijken via de 16 km. Als bij al goed voor een 23 000 stappen.
Wie die 23000 stappen al meteen wil inruilen voor extra calorietjes kan terecht op de pannenkoekenboot.
Met 5 trokken we voor een glamping weekend naar de Ark Van Noë. Voor sommigen onder hen was het de eerste kampeerervaring. Dus het moest goed zijn. En of het goed was.
De glampingtent viel reuze mee. 5 heerlijke bedden stonden uitnodigend op ons te wachten. Er was een snelkoker voorzien, thee en koffie, een kan met water, elektriciteit en voldoende dekens om ons ’s nachts warm te houden. Alle tenten hebben een dierennaam. Die van ons noemde koala. De tent was beveiligd met een sleutel dus we konden met een gerust gevoel onze spullen daar achter laten.
Het beetje ontgoocheling dat we voelden omdat de tent niet aan het water lag ebde snel weg door de gezelligheid van de bende en de privacy die we hadden als we op het terras zaten. Het sanitair was niet ver lopen en er bleek ook een gemeenschappelijke ijskast te zijn die je kon gebruiken.
De brasserie leek heel uitnodigend en het idee om gewoon voetjes onder de tafel te schuiven sprak iedereen aan. Maar het gezond verstand won van ons gevoel. Ieder van ons had een picknick voorbereid en met het warme weer was het hoogstwaarschijnlijk dat die de volgende dag niet meer goed zou zijn.
De fles werd ontkurkt en in leuke glazen geserveerd. De hapjes kwamen op tafel als apéro. En toen kon ik maar 1 ding denken. Het is leuk om zulke fijne vrienden te hebben. We bleven tateren tot we besloten een wandeling op het domein te maken. We zagen kleine konijntjes, geitjes, pauwen en alpaca’s. En alhoewel je dit niet echt exotisch kon noemen vonden we het allemaal even geweldig. Misschien zat de drank daar voor iets tussen?
Terug aan de tent was het tijd voor onze picknick en gezelschapsspelletjes. We gingen er helemaal op in en vergaten de tijd. Gewoon even alles loslaten en leven in het HIER en NU.
Toen ik ’s avonds naar het sanitair ging zag ik pas hoe mooi het was. Alles was feeëriek verlicht. Een sprookje.
Met 5-en onder 1 zeil.. het is een belevenis. Er wordt geslapen, gedraaid in het bed, zachtjes gesnurkt en harder gesnurkt, opgestaan om te gaan plassen, met de pillamp geschenen, de rits van de tent open en dicht gedaan… Gelukkig had niemand de volgende ochtend last van een ochtendhumeur.
’s Morgens waren de verwachtingen hoog gespannen voor de ontbijtmand die gebracht werd. Hoe leuk was dat: allemaal lokale Kempische producten en zo lekker en zo veel.. Ruim genoeg.
Na dit heerlijk ontbijt splitsen we ons in 2 groepen. 4 van ons gingen kano varen en de meest creatieve onder ons ging schilderen. Schilderspullen en schildersezel waren mee op weekend gegaan. Voor wie geïnteresseerd is in het werk van Lea bezoek dan zeker haar website: moving colors and lines.
De kanotocht was hilarisch. Gewoon het in en uitstappen was al de moeite. Ik heb gelachen en gegierd en het duurde even voordat we het ‘samen peddelen in 1 richting’ onder de knie hadden. Er waren momenten dat de oever gevaarlijk dichter bij kwam.
We peddelden het traject ‘Ark van Noë – watermolen van Kasterlee’. Meteen ook het enige traject dat je zowel heen als weer kan peddelen omdat de stroming daar goed zit. We meerden aan op een strandje vlak bij taverne ‘Netherust‘. Hoe mooi is het daar. Plannen werden gesmeed om dit nog meer te doen, verder, avontuurlijker… en iedereen was enthousiast.
Op de terugvaart merkten we direct dat de stroming mee zat. Dit traject is gemakkelijker dan het heen – traject.
Terug met zijn 5-en besloten we met een gezellig etentje in de brasserie.
Wat een fijn weekend was dit, wat een fijne vrienden heb ik…
startpunt : Recreatie- en natuurpark Keiheuvel 17de Esc. Licht Vliegwezenlaan 14 2490 Balen Afstand : 11,6 km Bewegwijzering : knooppunten Terrein : grotendeels onverhard info : klik hier
De Keiheuvelwandeling in Balen was wandeling van het jaar 2020. Dat kon niet anders dan de moeite zijn.
Je kan de wandeling indelen in 2 delen die totaal verschillend zijn.
Tijdens het eerste deel van de wandeling loop je door de Keiheuvel, een uniek landschap met zandvlakten en duingraslanden die je doen denken aan de zee. Je zou echt vergeten dat je hier midden in de Kempen aan het wandelen bent. De vergezichten zijn adembenemend mooi. Het zacht glooiend landschap blijft je verbazen.
Je loopt even langs het kanaal naar Beverlo, een geliefde plaats voor vissers.
Daarna begin je aan het 2de deel van de wandeling door een heel andere omgeving. Je loopt door de Most, een lager gelegen drassig gebied langs de Grote Nete.
Je combineert dus eigenlijk 2 verschillende wandelingen.. van afwisseling gesproken.
Na de wandeling is het leuk om even te gaan terrassen in Taverne de Kei. Hun terras grenst vlak aan het vliegveld Aeroclub Keiheuvel. En alhoewel ik het tijdens de wandeling op de Keiheuvel de geluiden van de overvliegende vliegtuigjes soms wel storend vond, kon ik er nu wel van genieten. Zweefvliegtuigjes werden de lucht ingetrokken en zweefden sierlijk in het rond. Mensen stapten enthousiast een helicopter in die -de zwaartekracht tartend – loodrecht de lucht in ging.
Het nationaal Park Hoge Kempen in de provincie Limburg is meteen ook het enige Nationaal Park van België. 12 000 ha aan beschermde natuurpracht met meer dan voldoende aandacht voor recreatie. Wandelaars, fietsers, moutainbikers, ruiters … ze kunnen hier allemaal terecht.
Het Nationaal Park heeft 9 toegangspoorten. Dit zijn plaatsen langs het Nationaal Park met een aantal faciliteiten : infoborden, sanitaire voorzienigen, parkings , horeca enz.
Zelf kozen we voor de hoofdtoegangspoort TERHILLS. Vroeger bekend onder de naam Connecterra. Maar in 2021 is de naam gewijzigd naar TERHILLS. Het is moeilijk voor te stellen dat 26 jaar geleden de steenkoolmijn van Eisden hier nog op volle toeren draaide.
Stille getuigen zijn de schachtbokken, die je nu kan beklimmen zodat je een uniek uitzicht krijgt op de omgeving. Die schachtbokken grijpen me bij mijn keel. Mijnwerkers die werkten in gevaarlijke en ongezonde omstandigheden. Het doet me wat. De laatste mijnramp hier dateerde van 8 maart 1984 toen hier 7 mijnwerkers het leven lieten.
Na het stoppen van de mijnactiviteit kreeg de natuur terug vrij spel… en hoe mooi heeft ze dat gedaan. Terhills heeft 4 terrils waarvan er 3 toegankelijk zijn. Een terril is een kunstmatige berg nabij een mijn waar steenafval of niet gebruikte steenkool gedumpt werd. Vanop de terrils heb je een prachtig uitzicht.
Als je de toegangspoort van Terhills kiest kan je de ‘rare’ koepels van Ecotron Hasselt University niet missen. Ecotron bestaat uit 13 ecosyteemkamers waarin klimaatwijzigingen gesimuleerd worden om zo de impact om het milieu te bestuderen.
De wandelroutes zijn goed aangeduid. Zelf kozen we voor de wandeling van 9,5 km die ons langs de 3 terrils zou brengen. Het is even doorzetten. Het is stijgen en dalen. We trotseerden een stijgingspercentage van 19%. Maar je wordt dan ook beloond door een uitzicht dat echt de moeite is.
Als je niet graag alleen op stap gaat of je wil toch wat meer info dan kan je met een heuse ranger op pad gaan. Een Ranger kan je op een onderhoudende manier alles vertellen over het mijnverleden en het ontstaan van het park. Momenteel kan je tot eind september een ‘kompeltoer’ boeken. Je eindigt de toer dan met een bierdegustatie van het lokale bier ‘kompel’.
Kompel verwijst naar de 10 000-den mijnwerkers die hier ondergronds gegaan zijn. Kompel is een informeel woord voor mijnwerker. Kumpel is een duits en is een verkleinvorm van Kumpan (vriend, collega). In het limburgische dialect werdt dit Koempel. En zo komt het lokale bier ter ere van de mijnwerkers dus aan zijn naam ‘kompel- bier’.
Tijdens onze wandeling liepen we door een vakantieresort, een geslaagde samenwerking tussen Terhills en Center Parcs. Het is nog maar van voorjaar 2021 open. Leuke bungalows, mooi ingepland met oog voor privacy. Voor wie liever in een hotel verblijft kan terecht in het Terhills Hotel. Op een van de plassen huist het Terhills Cablepark waar je kan wakeboarden of waterskieën.
En als dat nog niet voldoende pluspunten zijn om hier leuke vakantie door te brengen : genoeg van de natuur dan loop je te voet naar Maasmechelen Village om wat outlet – shopping te doen.
Ik ga zeker nog een keertje terug komen naar ons Nationaal Park waar we terecht fier mogen op zijn.
Langs de Grote Nete liggen prachtige natuurgebieden. Het is de ambitie van Natuurpunt en het Agentschap voor Natuur en Bos om al die verschillende natuurgebieden met elkaar te verbinden en zo een groot woud tot stand te brengen in de Kempen.
Dank zij de inzet van vrijwilligers is de oppervlakte van het Grote Netewoud momenteel 340 ha. Maar de ambitie is groot en men wil het uitbreiden tot 2 500 ha.
Het grote Netewoud strekt zich momenteel uit over grondgebied Mol, Geel , Balen en Meerhout.
In Meerhout baat natuurpunt het bezoekerscentrum uit, gelegen aan een historische Watermolen. En daar trokken we naar toe om onze wandeling te starten.
De site van de historische watermolen bekoorde direct zodat we onmiddellijk in de juiste mood waren om er van te genieten.
Het was niet de bedoeling onze picknick al zo vroeg op te eten maar het was er zo mooi dat we besloten er even te blijven hangen alvorens onze wandeling te starten.
Het grote Netewoud bundelt dus een aantal prachtige natuurgebieden.
Wij kozen er voor om te gaan wandelen in het gebied Bels Broek en Heide.
Als je interesse hebt om te wandelen kan je de wandelgids downloaden . De verschillende natuurgebieden, elk met hun eigenheid, worden voorgesteld. Er is voor iedereen wat. Je kan kiezen uit langere wandelingen maar er zijn ook een paar kortere wandelingen die gemakkelijk met kinderen te doen zijn. Die zullen trouwens het totterpad heel leuk vinden of het picknick eiland waar een grote beverburcht staat. Je kan er leuke kinderfeestjes geven. Er zijn verschillende formules waarbij het totterpad centraal staat.
Ik heb genoten van de wandeling en laat de foto’s voor zich spreken. Het was mijn eerste wandeling in het Grote Netewoud maar ik denk dat de andere voorgestelde wandelingen uit de brochure wel zullen volgen.
Nu de horeca nog gesloten is zijn we met zijn allen verplicht wat ‘creatiever’ te zijn om deze corona – tijd toch leuk te houden.
Een feestje zonder horeca en zonder een hele tijd in de keuken te staan ? ja , dan hebben we ‘take aways’. Maar je wil het ook graag een beetje gezond houden, een beetje bewust en een beetje aansluitend van hoe je gewoon bent te eten.
Ik was dat ook erg blij met de tip van mijn collega om eens naar de website van Villa Tulsi te gaan zien. Schandalig dat ik het niet kende. Zo vlak bij. Het concept beviel me onmiddellijk. Er wordt gewerkt met dagverse biologische producten.
Het eerste contact met de eigenares viel reuze mee. Wat een toffe madam is dat. Ik kon de positiviteit in haar mails voelen. Mijn beslissing was dan ook snel genomen. Villa Tulsi ging het zijn. Ik bestelde een picknick mand voor 2 personen.
Zo gezegd, zo gedaan. Op de ochtend van onze huwelijksverjaardag vertrokken we richting Villa Tulsi om de mand af te halen. De dame, die ik voor de eerste keer zag ,stelde niet teleur. Villa Tulsi is meer dan een take away. Er kunnen kookworkshops gevolgd worden en je kan met je vrienden/ familie komen eten in het huiskamer restaurant. Je kan er zelfs blijven overnachten. Samen met de picknick mand kreeg ik een leuke brochure mee met alle mogelijkheden van Villa Tulsi en met leuke recepten er in.
We trokken naar het Prinsenpark in Retie om daar heerlijk te picknicken en even te ontstressen. Het weer zat gelukkig mee dus we konden genieten van een flauw lente-zonnetje en ook de inhoud van de mand stelde niet teleur.
Na de picknick kozen we een van de wandelingen die je door het Prinsenpark kan doen. Na ruim 10 000 stappen waren we terug aan de auto en vertrokken tevreden naar huis om nog wat na te genieten en misschien zelfs nog een flesje bubbels te kraken.
Het was een fijne dag en een fijne ervaring om Villa Tulsi beter te leren kennen.
Villa Tulsi (en vooral de dame) heeft mijn hart gestolen. Haar gedrevenheid heeft er toe geleid dat ze een pareltje uit de grond gestampt heeft. Een juweeltje in de Kempen om te ontdekken.
Kerselaars worden in Japan gezien als een nationaal symbool. Met kerselaars bedoelen we hier alle fruitbomen die behoren tot het geslacht van de prunus. Dus ook amandel-, perzik-, pruimen- en abrikozebomen. Prunus- soorten komen over de hele wereld voor maar vooral in Azië. In China zijn er 23 soorten. In Japan zijn er 13 soorten. In Europa en Noord -Amerika komen slechts 6 soorten voor.
In het voorjaar als de kerselaars bloeien is het feest in Japan. De bomen staan in grote groepen aangeplant en lokken duizenden bezoekers die van het spektakel komen genieten. Picknick kleedjes worden bovengehaald en er wordt gefeest. De saké vloeit rijkelijk. Ieder jaar is het een echt volksfeest. De Japanners noemen het HANAMI, wat letterlijk betekent : bloemen kijken. ’s avonds verlichten lantaarns de bloesems zodat het feesten kan doorgaan.
Naar Japan gaan is misschien niet direct een optie. Ik heb gelukkig in mijn tuin een paar pracht-exemplaren. En hoewel het geen kerselaar is maar een appelboom geeft deze boom mij elk jaar mijn favoriete bloesem… zo mooi licht roze. Dus voor mij is elke lente een micro – hanami in mijn eigen tuin.
Maar ook wie geen bloesems in zijn tuin heeft hoeft deze pracht niet aan zich voorbij te laten gaan.
Hanami in de Kempen ? In het arboretum van Kalmthout kan je momenteel de bloesems spotten. Je volgt gewoon de pijltjes van de bloesemroute. Met bloesem is het altijd een beetje afwachten. Een fikse regenbui kan de pret flink bederven. Maar gelukkig hebben we toch nog een paar mooie exemplaren gezien.
Naast het arboretum kan je nog andere leuke dingen doen in Kalmthout. Wat dacht je van een wandeling op de Kalmthoutse heide ? Het museum bezoeken van mijn jeugdhelden Suske en Wiske ? Alles leren over de bijen in het bijenteeltmuseum ? Genoeg voor een leuke daguitstap.
En wil je een leuk cadeau voor iemand meebrengen? Dan koop je toch Clover gin. Je kan deze kopen in het winkeltje van het arboretum. 3 zussen die samenwerken om iets unieks tot stand te brengen. Als logo kozen ze een klavertje met 3 bladjes dat symbool staat voor hun zusterband. Deze klaver wordt trouwens in hun gin verwerkt en zou er een unieke smaak aan geven.
Kalmthout bracht mij in elk geval een beetje geluk. Een onverwacht cadeau is altijd leuk en zeker eentje dat past in mijn reisbib. Het boek ‘uitjes en nachtjes‘ van Ellen Mattheeussens met maar liefst 130 tips zal me zeker inspireren om er op stap te gaan en er over te bloggen.
2c2do - to see to do 