Ik ben altijd in voor een kampeervakantie en zeker als het met een beetje glamping gepaard gaat.
Deze keer trokken we naar het voor mij onbekende Heuvelland.
Inspiratie
Inspiratie was een boek dat ik kreeg voor mijn verjaardag. Het boek voor ontdekkingsreizigers in België van Kristien In-‘T-Ven. We kijken maar al te vaak over onze landsgrenzen heen maar ik wil hier meteen een pleidooi houden om ons eigen landje te ontdekken en te waarderen. Tijdens corona kon het niet anders en heb ik veel leuke plekjes ontdekt dus ik heb me voorgenomen dat België ook zijn plaatske verdient op mijn blog.
Glamping
En zo vertrokken we naar camping ecochique in Westouteren om daar te gaan glampen.
De tenten waar je in verblijft zijn reuze en bevatten tuinmeubelen, een houten terras en klein salon, heerlijke bedden, ijskastje en electriciteit. Het sanitair dat je kan gebruiken is privé. Je krijgt een sleutel zodat jij alleen toegang hebt. Er is een keuken die je kan gebruiken en die je deelt met andere gasten. Er is werkelijk aan alles gedacht : keukenmateriaal, kruiden, thee, koffie, een afwasmachine, een oven…
Het is duidelijk dat de eigenaars er voor gekozen hebben om de privacy van de kampeerders te waarborgen. De glamping tenten staan lekker ver uit elkaar.
Het weer zat reuze mee. Ik had een paar wandelingen uitgezet in het glooiende landschap. Maar het was zo tropisch warm dat de infinity zwemvijver onweerstaanbaar was.
De mogelijkheid om een ontbijt te bestellen lieten we niet aan ons voorbij gaan. Je kan dit ontbijt gaan afhalen vanaf 9 u. Je kan ervoor kiezen om het daar ter plaatse op te eten of om mee te nemen naar de glamping tent. Wij kozen voor het laatste. De tent was zo leuk en het was zo zalig daar zitten op dat terras. We bestelden een ontbijt voor 1 persoon dat ruim volstond voor 2 personen.
Wandelen
Ondanks de warmte besloten we toch te gaan wandelen. We besloten de tweebergen-wandeling te doen. Een dikke 7 kilometer stappen door een glooiend landschap. Over vlonders die – volgens mij – aan herstelling toe waren. Langs de Rodeberg en de vergane glorie van de Kosmos. Je loopt voorbij de gedachtenistuin voor vluchtelingen, momenteel een zeer actueel thema.
De wandeling was leuk maar even leuk was het daarna in de zwemvijver plonsen en afkoelen.
Het was een leuk tussendoor vakantie. Een aanrader om te wandelen en voor wie de kuiten wil trainen zijn er mooie fietsroutes.
Den Grooten oorlog
Maar er is zeker nog een andere troef die deze streek heeft en dat is een boeiend maar tragisch verleden. Je kan niet naast de oorlogsmonumenten zien. Voor wie hier interesse in heeft is dit ‘the place to be’. Vlak bij Ieper met zijn Menenpoort waar sinds 1928 elke dag the last post geblazen wordt. Het Flanders Field museum in Ieper zou volgens mij een verplichte uitstap moeten worden voor onze schoolkinderen. De oorlogskerkhoven grijpen bij de keel. Zo veel jonge mensen zijn hier gestorven. Om stil van te worden.
Ik ben nog niet uitgekeken op deze streek dus moet zeker nog eens terug
De Toeristentoren op de Kempense Heuvelrug in Herentals
startpunt : Parking Kerkhof Bosbergen 2200 Herentals afstand : 6 km terrein : overwegend onverharde paden bewegwijzering : via knooppunten info : klik hier
Wandelen in een landschap met duinen , heide en bossen. Ondertussen de oudste kruisweg van België ontdekken die je langs 7 kleine kappeltjes voert. Midden in het bos , op het hoogste punt van Herentals is ruim 50 jaar geleden de toeristentoren gebouwd.
Voor wie niet naar boven wil is het ook beneden leuk vertoeven. Gezellige zitbankjes, een enthousiaste accordionist die voor 1 euro een verzoeknummertje speelt, een drankje en een hapje.
startpunt : Kalmthoutse Heide Toegangspoort de Vroente Putsesteenweg 129 2920 Kalmthout afstand : 7,5 km terrein : overwegend onverharde paden bewegwijzering : bordjes wandelpad DUIN honden : niet toegelaten info : klik hier
Het wandelpad Duin (7,5 km) leidt je door de mooiste plekjes van de Kalmthoutse Heide. Neem zeker je picknick mee om te genieten op een van de vele bankjes. Je viervoeter ga je echter moeten thuislaten want dit wandelpad loopt voor een stuk door een begrazingsgebied en daar zijn honden niet toegelaten.
Helemaal mooi wordt het als je de stapper opgaat. Deze uitkijktoren van 10 meter hoog biedt je een prachtig zicht op de omliggende omgeving.
Grenspark Kalmthoutse Heide mag zich officieel stiltegebied noemen. Genieten van de rust en de stilte, een stralend blauwe lucht en een toren met een prachtig uitzicht.
klik op de foto’s om ze te vergroten
Uitkijktoren in het Turnhoutse Vennengebied
startpunt : Bezoekerscentrum Klein Engeland Klein Engeland 23 2300 Turnhout afstand : 7,7 km terrein : niet toegankelijk voor kinderwagens en rolstoelen bewegwijzering : knooppunten info : klik hier
Het Turnhouts Vennengebied is een van de meest waardevolle vennen in Vlaanderen . Een aantal bedreigde diersoorten kan je hier terugvinden. Dat vogels zich hier thuisvoelen hebben we gezien en gehoord. Op een van de vennen waren ze talrijk aanwezig. Je kon ze al van ver horen. Ze doorkliefden vrolijk de lucht en voelden zich hier duidelijk goed en veilig. Het uitzicht op deze ven deed me echt denken aan de Camargue.
We beklommen de uitkijktoren en werden beloond met een mooi uitzicht.
En we liepen verloren. Een van de knooppuntpaaltjes was in de gracht beland. Dus dat hebben we gemist. Gelukkig hadden we Google Maps zodat we onze weg naar de auto toch terug vonden.
klik op de foto’s om ze te vergroten
Uitkijken op een moeras in Arendonk
startpunt : Knooppunt 47 (ligt tussen parking Deroissart en parking zwembad, vanaf parking Deroissart net over de Wamp) 2370 Arendonk afstand : 9,1 km terrein : niet toegankelijk voor kinderwagens en rolstoelen bewegwijzering : knooppunten info : klik hier
In Arendonk kan je kiezen uit 2 routes. Een route van 9,3 km of een route van 6,4 km. Beide routes komen voorbij de uitkijktoren. Alhoewel deze route een stuk door de bebouwde kom gaat is ze toch de moeite om te doen.
Je passeert het standbeeldje van de teljoorlekker, wat ook meteen de bijnaam is van de Arendonkenaars. Als het lekker is likten zij immers hun bord uit. Dit standbeeld ligt vlak bij de Torenmansmolen. Deze molen is een beschermd monument en uniek in Vlaanderen. Je kan deze ook bezoeken.
Het mooiste stuk van de wandeling is het Goorken. Oorspronkelijk was dit een open moeras waar de Wamp zich een weg door kronkelde. Maar door het rechtrekken en het uitdiepen van de Wamp werd het water sneller afgevoerd en droogde het moeras op. Het moeras werd ingenomen door bomen. Nu is men dit aan het herstellen. Het is de bedoeling dat het Goorken opnieuw een open moeras wordt zodat zeldzame dieren die in een moeras leven hier terug kunnen komen. Wat ik gezien heb was in elk geval prachtig en de moeite.
startpunt : Bezoekerscentrum landschap De Liereman Schuurhovenweg 43 2360 Oud – Turnhout afstand : 13,6 km terrein : zandwegen bewegwijzering : knooppunten info : klik hier
Hoe mooie is dat geformuleerd ‘WAAR STILTE EEN GELUID IS’. En dat was het ook op deze stiltewandeling.
Landschap de Lierenman , gelegen tussen Arendonk en Turnhout is niet alleen een prachtig natuurgebied maar ook een officieel erkend stiltegebied. Een stiltegebied wil niet zeggen dat er geen enkel geluid is maar wel dat de natuurlijke geluiden overheersen.
Deze prachtige wandeling van 13,6 km begint aan het bezoekerscentrum de Liereman, waar het leuk is om iets te drinken of te eten. Het pijpenstrootje , een biologisch notenkoekje nodigt uit om te proeven. En bierenliefhebbers zullen de Gageleer , een donkerblond biologisch streekbier , zeker waarderen.
Het is niet de gemakkelijkste wandeling. Het is een grotendeels onverhard traject en als je schoenen niet waterdicht zijn heb je prijs. Je wandelt over knuppelpaden, door moerassige grond, langs het kanaal Dessel – Schoten waar trouwens een leuke picknick tafel staat. We kwamen door een spookachtig stuk waar in 2020 een feel brand gewoed had. Berken die normaal een witte stam hebben en nu zwartgebakerd fotogeniek stonden te wezen. We liepen voorbij borden met volkwijsheden die we nog niet kenden.
En je komt natuurlijk ook voorbij een uitkijktoren met mooie uitzichten op de omgeving.
Klik op de foto’s om ze te vergroten.
Grensoverschrijdend wandelen in de Maatjes
Tijdens deze wandeling vroeg ik me heel de tijd af : Wie is Hanneke Wiewau ?? Echt veel wijzer ben ik niet geworden. Mijn internet zoektocht liep al gauw spaak. Duidelijker werd het er niet op.
Ik heb 2 verklaringen gevonden :
Hanneke Wiewou komt uit de Frankische taal. Hanne betekent haan en wiewouwen betekent fladderen. Dus eigenlijk fladderende haan.
Een andere verklaring is dat het de naam is van een investeerder in turfwinning. Die zou Hans Wierwolt heten wat verbasterd werd tot Hanneke Wiewau.
Echt weten doe ik het dus niet.
De wandeling zelf loopt een stukje door Nederland waar de kleuren van de knooppunten anders zijn dan in België. Tijdens deze wandeling is er bijna geen schaduw. Toen wij deze wandeling deden was het heel warm en we hadden te weinig drinken bij. Een les naar de toekomst. 6 kilometer stappen in volle zon zonder drinken kan best pittig zijn.
Het is geen stiltegebied waar we doorliepen maar met momenten stopten we gewoon om de stilte te horen.
De Maatjes is een uniek grensoverschrijdend natuurgebied waar zeldzame vogels hun broedplaats hebben. In Nederland wordt het Matjens genoemd.
Een beetje ongoocheld waren we dat de uitkijktoren ‘De Klot’ gesloten was. Het zou onveilig zijn om deze te beklimmen dus de trap was afgesloten. Wel leuk is de luisterpaal die aan de uitkijktoren staat. Blijven draaien aan het draaiwiel is de boodschap anders valt het interessante verhaal over turfwinning in deze streek stil. Een veenpaal aan het einde van het vlonderpad is 2,7 meter hoog. En dat is exact de hoeveelheid turf die hier afgegraven is..
klik op de foto’s om ze te vergroten
Sas4-toren in Dessel
wandeling : Merenpad startpunt : Sint- Bernarduskerk Sluis 155A 2400 Mol afstand : 7 -16 – 22 – 24 km bewegwijzering : witte bordjes met zwarte pijl horeca : pannenkoekenboot info : klik hier
Een unicum in Europa , een kanalenkruispunt. In Dessel kruisen 3 kanalen elkaar : Bocholt – Herentals, Dessel – Schoten en Dessel – Kwaadmechelen.
Om iedereen de kans te geven hier een goed zicht op te krijgen werd er op die plaats een uitkijktoren geplaatst : Sas4- Toren.
Deze toren is 37 meter hoog en telt 216 trappen. Onderaan de toren ligt een bezoekerscentrum waar je op een TV-scherm kan meegenieten van het uitzicht. Een mooie oplossing voor wie deze beklimming niet haalbaar vindt.
Als je boven op de toren staat voel je de zachte deinende beweging van de toren.
Je kan met de auto naar de toren rijden maar leuker is het om hier een wandeling aan te koppelen. Wij kozen het Merenpad en maakten een combinatie van de 7 km en de 16 km. De 7 km loopt niet via de toren dus even afwijken via de 16 km. Als bij al goed voor een 23 000 stappen.
Wie die 23000 stappen al meteen wil inruilen voor extra calorietjes kan terecht op de pannenkoekenboot.
startpunt : Recreatie- en natuurpark Keiheuvel 17de Esc. Licht Vliegwezenlaan 14 2490 Balen Afstand : 11,6 km Bewegwijzering : knooppunten Terrein : grotendeels onverhard info : klik hier
De Keiheuvelwandeling in Balen was wandeling van het jaar 2020. Dat kon niet anders dan de moeite zijn.
Je kan de wandeling indelen in 2 delen die totaal verschillend zijn.
Tijdens het eerste deel van de wandeling loop je door de Keiheuvel, een uniek landschap met zandvlakten en duingraslanden die je doen denken aan de zee. Je zou echt vergeten dat je hier midden in de Kempen aan het wandelen bent. De vergezichten zijn adembenemend mooi. Het zacht glooiend landschap blijft je verbazen.
Je loopt even langs het kanaal naar Beverlo, een geliefde plaats voor vissers.
Daarna begin je aan het 2de deel van de wandeling door een heel andere omgeving. Je loopt door de Most, een lager gelegen drassig gebied langs de Grote Nete.
Je combineert dus eigenlijk 2 verschillende wandelingen.. van afwisseling gesproken.
Na de wandeling is het leuk om even te gaan terrassen in Taverne de Kei. Hun terras grenst vlak aan het vliegveld Aeroclub Keiheuvel. En alhoewel ik het tijdens de wandeling op de Keiheuvel de geluiden van de overvliegende vliegtuigjes soms wel storend vond, kon ik er nu wel van genieten. Zweefvliegtuigjes werden de lucht ingetrokken en zweefden sierlijk in het rond. Mensen stapten enthousiast een helicopter in die -de zwaartekracht tartend – loodrecht de lucht in ging.
Staan we er soms wel eens bij stil dat wandelen niet voor iedereen even gemakkelijk is ? Ik alvast zelden of nooit. En juist daarom wil ik even stilstaan bij een knap initiatief dat genomen is door de toeristische dienst Vlaams – Brabant.
De demerbroekwandeling start aan de watermolen van Testelt. We waanden ons meteen in een klein mooi Frans dorpje. We volgden de rode wandeling van een kleine 9 kilometer. Deze wandeling is aangegeven met een rode driehoek maar wij kozen er voor om de knooppunten te volgen.
Op stap met onze viervoeter vertrokken we ons afvragend of het wel zo een goed idee was hem – gezien zijn leeftijd -mee te nemen op deze wandeling. Maar aan zijn enthousiasme te zien was het een goede keuze en hij genoot er net zo hard van als wij.
De wandeling komt door Zichem. Hier is Ernest Claes nooit ver weg. Hier en daar zie je teksten van hem en op het station van Zichem zit de Witte ondeugend te wezen.
Met een beetje fantasie waan je je echt in het buitenland. De losloopzone van de paarden deed me even denken dat ik in de Camargue was. Op het einde heuvelt de wandeling en de uitzichten die je dan hebt doen je België echt even vergeten.
Alvast 2 tips om deze wandeling nog leuker te maken :
Als je deze wandeling doet neem dan zeker een picknick mee. In Zichem kan je aan boord gaan van een authentieke handgemaakte platboot uit de 19de eeuw. Deze boot werd vroeger gebruikt om hooi voor de koninklijke paarden vanuit Zichem naar Brussel te brengen. Op het dek is een picknicktafel. Het is altijd even afwachten of deze picknickplaats nog vrij is. Maar we hadden geluk.Deze picknickplaats is een van de 5 demertrefplaatsen. Dit zijn unieke plaatsen waar je even tot rust kan komen. Alle plaatsen hebben iets te maken met het verleden van de Demer. Ik ben benieuwd naar de andere 4 en heb ze meteen op mijn ‘to do’ lijstje gezet.
Ga zeker op zoek naar de Vos op de gevel. Dit is indrukwekkend mooi. Op dat moment wist ik nog niet dat dit werk bekroond is als beste grafitti van België. De vos is een creatie van Tuzq. Dit werk is terug te vinden op de zijgevel van de feestzaal Concordia in Testelt. (Schuurweg 1, Scherpenheuvel Zichem)
Wandelen is ons ding. Lekker ontspannen samen de natuur in en ondertussen keuvelen over van alles en nog wat. Even een moment om terug te connecteren met elkaar en met de natuur. Smartphone op mute… even onbereikbaar zijn. Ik moet zeggen dat doet deugd.
We hebben al vele leuke wandelingen gedaan. Maar als er 1 wandeling is die ik kan aanbevelen is het deze. En het gekke is de wandeling heeft zelfs geen naam. Tijdens de wandeling doorkruis je het Haspengouwse landschap. Met momenten waande ik me echt in Frankrijk. Het verwonderde me dan ook niet toen ik later las dat deze streek ‘klein Champagne’ genoemd wordt.
Reeds in de 12de eeuw was er al sprake van wijnbouw. Momenteel zijn er in Borgloon verschillende wijndomeinen die kwalitatief een hoogstaand produkt afleveren. De beste wijn van het ‘noorden’ wordt gemaakt op de vruchtbare Haspengouwse hellingen.
Startplaats van deze wandeling is het centrum van Borgloon, vlakbij de kerk. Daar volgden we de borden met het oranje kruisje op.
De wandeling zelf is zo een 8,8 kilometer en goed voor ongeveer een 12 000 stappen. Voor mensen met een mobiele beperking is deze wandeling moeilijk te doen. En dat is jammer want ook zij hebben recht om van al dat moois te genieten. Maar het glooiend landschap laat zich ook in deze wandeling voelen.
Onderweg kom je ook langs de bijzondere doorkijkkerkje “Reading between the lines”. Dit kunstwerk uit metalen platen werd gebouwd in 2011. Je zal niet alleen zijn aan het doorkijkkerkje. Iedereen wil er foto’s van en wil er ook in… Maar het is dan ook zo mooi. Als je de wandeling verder zet kijk dan even achterom. Als je op de juiste plaats gaat staan kan je de kerktoren van Borgloon vangen in de kerktoren van het doorkijkkerkje.
Tijdens deze wandeling komt je eveneens langs het kunstwerk ‘Twijfelgrens’ van Fred Eerdekens. Je zal het woord enkel kunnen lezen als je het vanuit de juiste positie doet. Het is prachtig ingebed in het glooiende landschap. Koeien grazen rustig rond dit kunstwerk. Vlakbij staat een zitbank. Leuk om even uit te rusten, een gestolen appel te eten (want dat konden we niet laten) en stil te staan bij al dat moois.
We passeren ook nog een fruitautomaat met allerlei lekkers. Het bakje aardbeien en frambozen werd gretig verorberd.
Onderweg kwamen voorbij het kunstwerk “Landmark Romeinse villa”. Hier staan verschillende zitbanken die de vorm hebben van een Romeinse villa. De bedoeling van deze site is het belang van de archeologische waarde van de Romeinse kassei kenbaar te maken. De Romeinse kassei was de heirbaan die ooit Tongeren verbond met Tienen.
Na de wandeling uitblazen op een terras in de schaduw van de kerk van Borgloon. Indrukken laten inwerken en nagenieten.
Voor ons was dit een van de mooiste wandelingen in België die we tot hiertoe gedaan hebben.
Een aanrader voor iedereen die op zoek is naar een gevarieerde wandeling door een glooiend landschap dat met momenten echt Frans aandoet, afgewisseld met interessante kunstwerken en daarna nog even wil nagenieten in het centrum van Borgloon.
Dat mijn volgende wandeling Sint – Amands ging worden stond vast. Sint – Amands is een van de 50 dorpen die beschreven wordt in het boek ‘50 dorpen waar je gelukkig wordt‘. En wie kan er nu niet een beetje geluk gebruiken.
Ik wou dat land van Emile Verhaeren, dat naar het schijnt aan de schoonste scheldebocht ligt wel eens ontdekken en dat geluksgevoel beleven. Op de toeristische site vond ik een wandeling ‘De schat van Baron Isidoor‘. Het kind in mij werd onmiddellijk getriggerd.
Baron Isidoor
Baron Isidoor, een welstellend man, liet zijn fortuin na aan zijn kleinzoon Bram. Maar niet zo maar. Bram moest dit vinden. Isidoor stippelde een zoektocht uit. Het goud verstopte hij in een gebouw in Sint- Amands. De juwelen verstopte hij ergens in Bornem. Wij gingen voor het goud … of wat had je gedacht ?
Op 6 locaties liggen kistjes verstopt met daarin een QR-code. Pas bij het 6de kistje wordt de locatie van het 7de kistje bekendgemaakt. In elk kistje zit een QR-code die een vraag bevat en zo kom je uiteindelijk te weten waar het goud verstopt ligt.
Het fort Liezele is het best bewaarde fort van de vesting Antwerpen. Bezoek is jammer genoeg niet mogelijk. Pas in het voorjaar 22 is het terug toegankelijk voor bezoekers. Maar zoals te lezen op de website zal het dan ook wel echt de moeite zijn en kan je het ‘fort-leven’ actief beleven…. spannend. Ik plan het alvast terug in mijn agenda.
Er is aan het fort ook een toeristische dienst aanwezig. De dame had onmiddellijk door wat we aan het doen waren. Dus het kistje niet vinden was geen optie. Toen we het uiteindelijk vonden lachte ze ons bemoedigend toe.
Ik spotte daar trouwens 2 bijzondere ganzen met aparte kleuren.
Lotte’s hoeveijs
Genieten van een ambachtelijk ijsje vers van de koe…dat kan ik niet weerstaan.
Jammer genoeg vonden we geen teken van leven. Dus over smaak en portiegrootte kan ik niks vertellen. Misschien de volgende keer ?
We wandelden door een heus wijndomein in Liezele. Wijn in ons klimaat ? Ik was er niet van op de hoogte maar blijkbaar zijn er meerdere ‘cool climate’ wijndomeinen. Als ik mag geloven wat er op de website van Vinetiq staat, waarvan Valke Vleug het wijnhuis is ,zou een druif houden van uitdagingen en betere wijnen geven.
even testen ? dus een proefbox bestellen lijkt me een goed idee.
Great things happen on the edge: Een wijnstok kan tegen een stootje en geeft betere druiven als er uitdaging is. Gecombineerd met vakmanschap kunnen in cool climate regio’s mirakels ontstaan die je elders niet vindt.
Arboretum
We wandelden langs het arboretum van Puurs. Volgens de info zouden hier meer dan 650 verschillende plantensoorten zijn. Het arboretum, momenteel in erfpacht gegeven aan natuurpunt, was gesloten. Ik vermoed omwille van covid 19.
Tekbroek
Tekbroek is het oudste groendomein van de gemeente Puurs/Sint – Amands. Het heeft iets authentiek en wilds.
Sint – Pietersburcht
Aan de voet van een militair fort – beter bekend als ‘redoute de Puurs’ – ligt een coole natuurspeelplaats. In 2019 werd Sint – Pietersburcht verkozen tot een van de 6 beste natuurspeeltuinen in België. Dat wil toch al wat zeggen vind ik.
Het gemeentebestuur van Puurs/Sint- Amands heeft er een kindveilige en natuurvriendelijke speeltuin van gemaakt met cafetaria. En met oog voor de mensen die minder mobiel zijn. Er werden 5 wombats aangekocht. Dit zijn rolstoelen op luchtbanden die ook kunnen gebruikt worden op minder toegankelijke domeinen. Zoiets kan ik alleen maar toejuichen.
Na deze 6de locatie kwamen we ook de 7de locatie te weten. Maar daar kan ik dus niets over schrijven.
18 600 stappen later hebben we de code gekraakt en het goud – figuurlijk dan wel – gevonden. Tot 31/12/2021 blijven de kistjes liggen en kan je nog mee op zoek gaan naar het goud. Laat het me weten als je het gevonden hebt .
De mooiste scheldebocht heb ik niet gezien. Van Emile Verhaeren geen spoor. De wandeling loopt eerder door de deelgemeenten van Sint – Amands dan door Sint – Amands zelf. Het geluksgevoel was zeker al aanwezig. Voor die andere zaken ga ik gewoon nog eens terug.
Nu wandelen zowat het favoriet tijdverdrijf der Belgen geworden is leek het me leuk om de wekelijkse wandeling wat op te pimpen.
En zo kwam ik bij de Bolleke – pijl wandeling in Poederlee. Geen knooppunten deze keer maar een heuse legende die we moeten ontcijferen. We vertrokken vol goede moed aan het startpunt. Het zonnetje was van de partij. Een ‘laat- dat- weekend- maar- komen – gevoel’ was aanwezig. Dus wat kon er misgaan ?
Na een eindje stappen bleek er niks meer te kloppen. Misschien wat minder tateren en wat beter opletten.
We keerden op onze stappen terug en met meer aandacht deze keer legden we een vlekkeloos parcours af.
We passeerden de Heggekapel, meteen het oudste gebouw in de gemeente. Ik had deze kapel nog nooit gezien maar ik kende het verhaal van het mirakel wel. Mijn grootmoeder vertelde graag over het wonder dat plaats vond. In 1412 werden uit de kerk 5 gewijde hosties gestolen. De dief verdwaalde in de omgeving van de Hegge. Hij verborg de hosties in een konijnenpijp en vond toen zijn weg terug naar de herberg waar hij verbleef. Maar de kelk werd gevonden in zijn jas. En de dief kreeg een gruwelijke straf die hij met zijn leven bekocht. De hosties werden ongeschonden terug gevonden in de konijnenpijp.
Maar hier stopte het verhaal van mijn grootmoeder niet. Volgens haar – en zij kan het weten – vonden ze in de konijnenpijp niet gewoon de 5 hosties. Nee er waren 5 konijntjes aan het bidden en die hadden elk een hostie in hun pootjes. Ik vond deze versie nergens terug. Maar ik weet wel zeker dat het zo gegaan is. Oma’s liegen toch nooit.
Om de 25 jaar wordt het wonder van de Hegge herdacht met een ommegang naar de Heggekapel. De volgende keer is in 2037. Nog wel even wachten dus.
De heggekapel staat niet alleen. Er rond staan kleine kapelletjes die het lijdensverhaal van Jesus uitbeelden. Hoe ontroerend vond ik het dat een aantal mensen hier aan het bidden waren en plots het Ave Maria begonnen te zingen. Wat ieder er ook van denkt . Deze gebouwen bieden steun en troost aan sommige mensen. Voor hen is het niet zomaar een oud gebouw met een leuk verhaal. Voor hun betekent het veel meer. En dat ik hier zomaar op een totaal onverwacht moment getuige mocht van zijn deed me wel wat.
Met onze gratis Hello Belgium pas treinden we naar het pajottenland voor een wandeling van 8 kilometer van het station van Tollembeek tot het station van Galmaarden.
Enkele interessante plekken langs het parcours :
Vlak bij het station van Tollembeek staat een grote mijnwerkerslamp. Een eerbetoon voor de vele mannen die in de 19de en 20ste eeuw door armoede gedreven vanuit het pajottenland vertrokken naar de Henegouwse Borinage om daar in de mijnen te werken.
Niet ver van het kerkplein staat een standbeeld van de beroemste inwoner van Tollembeek : Urbanus van Anus. Het is zeker de moeite om er even langs te lopen. Urbanus wordt vergezeld van bromvlieg Amedee en de hond Nabucco Donosor.
Dit standbeeld draait om meer dan Urbanus alleen. Er zit ook een verwijzing in naar een legende. Achteraan het standbeeld vind je een hendel in de vorm van een kaatshandschoen. De kaatshandschoen verwijst naar de kaatssport die hier nog beoefend wordt. Als je aan de hendel trekt komt de haan te voorschijn.
De haan verwijst naar de bijnaam van de Tollembekenaren die ‘hanenzoekers’ genoemd worden. Deze bijnaam zou dateren uit de jaren 1800. Toen de kerktorenhaan naar beneden werd gehaald voor herstellingen verdween hij gedurende de nacht. De pastoor kreeg een anonieme brief waar in stond dat de kerktorenhaan pas terug bezorgd zou worden als de 10 mooiste hanen gepluimd zouden worden. Uiteindelijk gaf de pastoor toe en de kerktorenhaan werd terug bezorgd. Het incident werd gesloten door een groot eetfestijn met vol-au-vent.
De wandeling stopt bij het station van Galmaarden. Naast de glazen ingang van dit stationsgebouw staan 2 replica’s van mijnliften en een kolenwagentje. Daarnaast is er ook een standbeeld van een mijnweker die in half liggende houding steenkool aan het kappen is. Veel verbeelding heb je niet nodig om te beseffen hoe zwaar de arbeidsomstandigheden moeten geweest zijn. Heel het station van Galmaarden is een hommage aan de 1000den mannen en jongens die vanuit het pajottenland vertrokken om in de mijnen te gaan werken.
Wandelen…. het lijkt onze nieuwe hobby tijdens deze corona – tijd. Ik heb de indruk dat er meer dan ooit gewandeld wordt. Ik zie mensen het beste er van maken. Op wandel met rugzak vol lekkers. Nu de horeca gesloten is zijn we genoodzaakt zelf voor onze versnaperingen te zorgen.
En zo doen wij dat ook… zondag is wandeldag. Soms nemen we ontbijtje mee of een gezond tussendoortje en zeker een lekkere koffie en/of thee. Ik moet zeggen het heeft wat. Met zijn 2 op een bankje in het midden van het bos een koffietje drinken.
Bloggen over wandelen ? ik heb het al een paar keer gedaan. Maar je kan niet blijven schrijven hoe leuk de Vlaamse velden en wegen zijn en hoeveel kapelletjes je al gezien hebt. Het wordt een beetje saai niet ? Ik kan er ook niet aan doen maar buitenlandse trips of grootse avonturen zitten er voorlopig niet in.
Voor de wandeling die we vandaag deden kruip ik terug in de pen. Lees : Ik ben enthousiast.
Ik woon in de Kempen en ik hou van de Kempen… Op de site de kempen kan je een brochure downloaden met 9 leuke wandelingen. Vandaag deden we de eerste er van ‘ Tussen kunst en kabouters’ . Vertrekkende aan de parking van de Waaiberg te Kasterlee. Om het start – knooppunt 72 te vinden wandel je de parking af naar rechts tot aan het kruispunt waar je Keeses Molen ziet, prachtig gelegen op een Kempense heuvel.
Voor diegene die niet vies zijn van wat hellingen hierbij alvast de knooppunten en wat sfeerbeelden.
2c2do - to see to do 